Exit Magazine

Dat het afgelopen jaar een sombere tijd was voor cartoonist Marc De Cloedt alias Marec (67). Niet alleen het wereldtoneel (oorlog Oekraïne, energiecrisis politieke spanningen,…) zag eruit als een boksmatch, ook op persoonlijk vlak kreeg hij enkele zware uppercuts te verwerken. Hij verloor zijn broer Hubert aan corona en zijn beste vriend Ludo Van Hecke aan een agressieve kanker. ‘Als ik aan het tekenen ben, kan ik eventjes mijn hoofd leegmaken en mijn verdriet parkeren’, zegt hij. Die tekeningen belandden in zijn recente boek ‘De invallen van Marec’. Binnen afzienbare tijd verschijnt ook een boek (tekeningen én teksten) over zijn geliefkoosde Provence.

EXit: Je boek ‘De invallen van Marec’ biedt een round up van het jaar 2022 en dat levert niet bepaald een jolig plaatje op.

Marec: ‘Dit is mijn eerste boek na de coronacrisis. Ik heb massaal veel tekeningen gemaakt over deze wereldwijde crisis, maar ik was toch blij dat ik afscheid kon nemen van het virus. Jammer genoeg heb ik ook afscheid moeten nemen van mijn oudste broer Hubert die net gestorven is door dat virus … (Stilte)’ 

‘Dat was een heftige periode, want vorig jaar heb ik ook mijn beste vriend Ludo verloren. Vijftig jaar lang hadden we op vrijdagavond onze vaste ‘date’ waar we op café het nieuws van de voorbije week bespraken met een goed glas. En dan kreeg hij plotseling slecht nieuws te horen. Ik stond heel dichtbij bij alle twee…  Als ik uit het ziekenhuis kwam, kon ik mijn verdriet wat achter mij laten en me concentreren op mijn werk. Het klinkt haast therapeutisch, maar op het moment dat ik aan het tekenen was, dan dacht ik er eventjes niet aan. Het neemt niet weg dat er toch somberheid in mijn werk binnensluipt.’

EXit: Het compenseert met de zwierigheid van je tekeningen.

Marec: ‘Ja, dat vind ik – in tegenstelling tot het beroep van een stand-upcomedian – persoonlijk het voordeel om cartoonist te zijn. Ik krijg de mogelijkheid om eens over onderwerpen te tekenen die niet zo leuk zijn. Een tekening moet daardoor niet per se humor bevatten, maar mag ook al eens een beeld zijn om over na te denken. Voor mij is het ook een manier om alle ellende van me af te schudden.’

‘Al weet ik niet of dat een goede evolutie is voor mezelf. De hele dag door hoor en kijk ik naar ‘het nieuws’ en daar word ik niet meteen vrolijk van. Als je dan ’s avonds zapt naar andere zenders, dan zie je overal mensen in spel- en andere programma’s schaterlachen. Het zijn verwarrende tijden voor een cartoonist. Gelukkig krijg ik vaak reacties van mensen die zeggen dat mijn tekeningen in de krant hun dag opfleuren. Het wordt ook wel van mij verwacht, al ben ik geen machine waar de tekeningen zomaar uit vliegen.’

EXit: Verdriet is universeel, mensen vinden ook troost in je tekeningen die over je persoonlijk leven handelen.

Marec: ‘Zeker, want iedereen wordt al eens geconfronteerd met het verlies van een dierbare. Op dat moment kan mijn tekening dan troost bieden voor wat zij hebben meegemaakt. Ik ben blij dat ik die vorm voor mezelf heb toegelaten. Vroeger dacht ik dat ik me volledig moest afschermen van alle persoonlijke indrukken en me alleen maar moest bezighouden met de nationale politiek of het internationale wereldtoneel. Niet dus.’

EXit: Gaan je cartoons internationaal? Je raakt toch universele thema’s aan?

Marec: ‘Daar heb ik niet echt zicht op. En ik beken dat ik daar ook wel wat schrik voor heb, zie wat er gebeurd is met Charlie Hebdo. Een cartoonist die voor dat blad tekent, weet voor wie zijn tekening bestemd is, want kent zijn publiek. Je kunt die tekening niet zomaar ‘isoleren’ en op sociale media publiceren. Voor je het weet belandt die cartoon op iemands tafel in Iran die de context niet begrijpt. En dan is het hek van de dam. Enige tijd terug heb ik een voorval gehad met Romelu Lukaku. Ik had een sporttekening gemaakt over Anderlecht en plots kreeg ik vanuit Engeland een hele stormloop over me heen. Ze begrepen de context niet en eisten dat ik mijn excuses zou aanbieden. Waarom zou ik me moeten excuseren als iemand de tekening niet snapt? Dat was niet fijn, maar ik heb het me niet aangetrokken, want anders kan je maar beter de boel sluiten.’

EXit: Ik wil je complimenteren met je ‘begeleidende’ teksten in het boek. Je zou een hele goede columnist zijn.

Marec: ‘Daar krijg ik inderdaad wel goede reacties op. Toen ik jong was, wilde ik cartoonist worden… maar ook journalist. Ik schreef graag en doe dat nog altijd met plezier. Het is een moment om eens bij jezelf stil te staan en het laat me toe om de dingen die ik niet teken in woorden om te zetten. Soms zeggen duizend woorden meer dan één tekening …’

‘Voor mijn boek over de Provence heb ik al negentig bladzijden tekst geschreven. Het is niet volledig klaar, ik neem er mijn tijd voor om dat af te werken.’

EXit: Is perscartoonist een uitstervend beroep?

Marec: ‘Zeker voor de papieren krant. Ik zal sterven met de papieren krant. Sterker nog: ik zal erin geëmballeerd worden! De nieuwe generatie ‘cartoonisten’ werkt ook anders, ze mikken veel meer op illustratief werk. Mij zegt het niet zo veel omdat vaak het persoonlijke aspect erin ontbreekt. In mijn werk streef ik naar eenvoud. Je hoeft niet de hele krant te lezen om mijn tekening te begrijpen.’

‘Daarnaast zijn de plaatsen in de traditionele media voor nieuwe cartoonisten ook wel dun bedeeld. Zelf zou ik graag nog heel lang willen werken. Het is mijn levenswerk. Hoe ouder je wordt, hoe interessanter je stem klinkt, vind ik. Je kunt al eens terugblikken op de veranderende wereld. Of ik tot mijn laatste dag wil tekenen? Zeker, daar wil ik meteen… euh voor tekenen!’ (ADC)

_____

Tekeningen van Marec zijn dagelijks terug te vinden in Het Nieuwsblad en aan de muren van ‘De Loge van Marec’ in de Sint-Jakobsstraat.