Op zaterdag 18 maart mag producer, componist en songschrijver Patrick Hamilton van The Globe zijn 60ste verjaardag vieren met een uniek concert in het Concertgebouw. Onder de noemer ‘An evening with Patrick Hamilton & Friends’ komen een resem gastartiesten langs om hem muzikaal te fêteren. Voor wie Patrick beter wilt leren kennen, is er nu zijn biografie ‘Van mijn zolderkamer tot Abbey Road’ waarin hij zijn carrière uitvoerig beschrijft. We lichten er drie opvallende passages uit.
De grootste muziekbeurs ter wereld
‘Als zestienjarige trok ik voor het eerst in mijn leven naar de Frankfurter Musikmesse, de grootste muziekbeurs ter wereld. Alle (top)merken, zoals Hammond, Roland en Yamaha, hadden er hun eigen stand. Ik voelde me als in een speelgoedwinkel. Voor mij was Hammond het summum. Op die beurs werd mijn droom aangewakkerd om ooit voor hen te gaan werken. Wat ook zou gebeuren. Roger Danneels schuimde beurzen af voor Hammond en ik vergezelde hem, om te spelen. Daar hebben bonzen van dit elektromechanische orgel mij ontdekt. Na de dood van Roger in 1982 belden ze me op met de vraag of ik voor hen wou werken. Dit hoefden ze me uiteraard geen tweemaal te vragen. Als muzikaal uithangbord moest ik in opdracht van Hammond concerten geven om hun merkbekendheid te promoten. Ik diende alles uit dat orgel te halen. Muziekwinkels uit een bepaalde streek stuurden potentiële klanten naar die promo-concerten en het was aan mij om hen over de streep te trekken om zelf ook zo’n instrument aan te schaffen.’
Jaarlijks 200 producties
‘Het succes van ‘Laat de zon in je hart’ van Willy Sommers gaf mijn carrière een nieuwe dimensie. Achteraf bekeken was dit nummer het startschot van zes hectische jaren. Van 2007 tot 2013 kwamen er in The Globe Recording Studios elk jaar een kleine tweehonderd producties tot stand. Ik had mijn studio nog maar eens opgewaardeerd, zodat het complex vier opnameruimtes telde. Daarnaast had ik ook een vast team in dienst dat mij elke dag assisteerde en aan nieuwe songs werkte. Verschillende Vlaamse artiesten die toen sier maakten in de Ultratop liepen bij wijze van spreken mijn deur plat; Tijdens de absolute wonderjaren van The Globe Recordings Studios heb ik in Loppem een album opgenomen met Laura Lynn. Een echt plezier om met een artiest samen te werken die zo goed voorbereid naar de studio komt. ‘Goud (van hier)’ – een ware tongbreker voor West-Vlamingen – is een album vol Nederlandstalige covers, dat twee weken lang de Ultra Album top 200 aanvoerde en platina haalde. Ook de single ‘Dans je de hele nacht met mij’, een bewerking van een compositie van Burt Bacharach en Hal David, piekte in de Ultratop op de eerste plaats. Het was een album waar ik mij ook als arrangeur echt kon laten gaan. We namen op met strijkers, blazers, backings, kortom alles met live muzikanten. Iets wat in het Schlager genre zelden gebeurde wegens de kostprijs. Misschien zat daar de reden van het succes voor dat album? Of ook niet, want ik heb ook geleerd in de loop der jaren dat kwaliteit niet altijd gepaard gaat met succes.’
Nummer één in Japan
‘Met de jonge meidengroep Girls’ Generation scoorde ik een nummer 1-hit met ‘Not alone’. Dat lied had ik tien jaar eerder gecomponeerd. Oorspronkelijk had ik deze song voor de Nederlandse zangeres Do geschreven. Dit kwam er niet van, omdat in die periode haar vriend en keyboardspeler het leven liet in een auto-ongeval. Voor die nummer 1-hit, die ik bij de herwerking op Japanse leest had geschoeid, had ik ook de tekst geschreven, maar daar bleef in de uitvoering van Girls’ Generation niet veel van over. Enkel de titel.‘Not alone’ kregen ze immers niet uitgesproken in drie lettergrepen. Na de release begon de kassa meteen te rinkelen, want in de eerste week alleen al
werden er 450.000 cd-singles verkocht, fysieke exemplaren trouwens. Het werd zo’n kolossale hit dat ‘Not alone’ één week lang de vierde bestverkochte single ter wereld was. Op mijn eerste Japanse royaltycheque stond dan ook een mooi bedrag. Tijdens twee tournees sloot Girls’ Generation hun concerten af met dit nummer. Alleen al in de Tokyo Dome, een groot stadion trouwens, zongen 55.000
mensen ‘Not alone’ mee. Kippenvel. Bijkomend zijn veel mensen dit nummer op hun piano of keyboard beginnen spelen en plaatsten ze dat op Youtube. Ik vind dit super en het geeft me ook een trots gevoel om die vele instrumentale versies te zien en te horen.’ (ADC)
Exit Magazine 