Er staat geen rem op de boekenoogst die Brugse auteurs sinds corona bijeen hebben gepend. De jongste telg heet ‘Zijnsvergetelheid’, de auteur Trees Dewever, met het Begijnhof (waar de auteur woont) als achtergronddecor. Haar boek leest als een gedicht, zegt de flaptekst en dat blijkt aardig te kloppen. Een essayistische verhalenbundel over de Noble Silence.
Trees Dewever komt uit Waregem en zette haar eerste stappen in de cultuurwereld in haar geboortedorp. Het Muziek- en Theatercentrum De Hoop, een kunstencentrum avant la lettre, was in de jaren tachtig toonaangevend. Anne Teresa de Keersmaeker en Jan Fabre gaven er hun eerste voorstellingen. Brugge was toen, tot de komst van Sonia Debal aan het hoofd van het Cultuurcentrum, nog een culturele woestenij. Trees Dewever was getuige van de boom die ‘Fase’ van Anne Teresa teweegbrachtin het Vlaamse danslandschap. Ze participeerde aan wat de ‘Vlaamse Golf’ werd genoemd, ‘iets wat we toen amper beseften’.
EXit: U hebt nadien cultureel rondgezworven. Een boeiende periode?
Trees Dewever: ‘Dat mag u zeggen. Ik heb in Gent, Brussel en Antwerpen in de culturele sector gewerkt. Vooral Antwerpen ’93 als culturele hoofdstad was voor mij een boeiende periode. Ik heb daar toen honderd concerten georganiseerd en dat in tien maanden tijd.’
‘Ik heb ook gewerkt op de ministeriële kabinetten van Bert Anciaux en (kort) Paul Van Grembergen. Als cabinetard was ik trouwens present op de opening van het Concertgebouw. Het culturele leven in Brugge kreeg toen een enorme boost.’
EXit: U maakte op een gegeven moment een carrièreswitch. Wat was de aanleiding?
Trees: ‘Op het einde van mijn kabinetsjaren en na dertig jaar culturele sector, raakte ik geboeid door de mind-body relatie, het psychologische welzijn, maar ook in de relatie tussen kunst en spiritualiteit. Ik leerde mediteren, volgde verschillende massageopleidingen in binnen- en buitenland en werd lichaamstherapeute.’
‘Intussen was ik verhuisd van centrum Brussel naar het Begijnhofwaar een huisje te huur stond. Ik was geraakt door de schoonheid en hapte meteen toe. Ik gaf er cursussen meditatie en relaxatie op mijn Minnezolder, die ik met behulp van de zusters heb gerenoveerd en ingericht.’
‘Sinds 2006 ben ik verbonden aan de School voor Zijnsoriëntatie in Utrecht. Alles wat ik belangrijk vond, komt erin samen: lichaamswerk, meditatie, boeddhisme en psychotherapie. En dat op een aardse, spirituele én wetenschappelijke manier. Het is deze wijsheid en die ervaringen van de laatste 20 jaar die ik wil delen met mijn boek ‘Zijnsvergetelheid’. Als leraar Zijnsoriëntatie begeleid ik nog altijd mensen, zowel privé als in groepsverband.’
EXit: U schrijft een poëtisch verhaal over ‘Zijnsvergetelheid’.
Trees: ‘Het is meer een essay, een bundel verhalen over het grote en het kleine ‘zijn’. We zijn allemaal op zoek naar verbinding, omdat we vergeten zijn dat we geworteld zijn in een groter geheel, in wat ik Zijn noem. Ik onderzoek hoe dat komt en hoe we liefdevol kunnen omgaan met onze neuroses. Een persoonlijk onderzoek over hoe het menselijke falen en de liefde onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het gaat over de kunst om op je gemak te leren zijn met ongemak. Laat dus dit boekje wat zielenvoedsel zijn om antwoorden te verzinnen op wat ik vaak te horen krijg: ik weet niet meer wie ik ben en wat ik wil. Ik deel ook met schroom een stuk van mijn geschiedenis. Mijn wens is dat dit boekje bijdraagt aan het ontwikkelen van een vrijere, milde houding naar onszelf en de wereld.’ (LF)
____
‘Zijnsvergetelheid’, Trees Dewever, 123 pagina’s, 20 euro.
Exit Magazine 