Al diegenen die toen, in 1971, mee aan de basis lagen van de opstart van wat een kleinschalig ‘bruin’ café zou worden kijken zich vandaag de ogen uit bij een bezoek aan de nieuwe Cactuszaal langs de Bargeweg. Dit mag dan wel één vreselijk lang aanslepend bouwdossier zijn geweest, vandaag is de beloning groot. We gidsen u kort door iets meer dan 50 jaar lokale geschiedenis.
Mei ‘68’ eiste ook in Brugge zijn tol, de Amsterdamse regen werd hier een Brugs gedruppel. In de nasleep ontstonden tal van als links genoemde initiatieven (Volkshogeschool, Wereldwinkel, Vrouwenhuis,…), met het Cactuscafé als kloppend hart.
De initiatiefnemers, waaronder de latere (Oedelemse) bio-boer Rolle Debruyne en Willy Janssens, lieten er geen gras over groeien. Het café lokte het alternatieve volk, draaide op vrijwilligers en scoorde met linkse initiatieven zoals de actie tegen de Zeebrugse wapentransporten.
Een van de meest zichtbare resultaten in de marge was de uitgave van een kritisch maandblad ‘De Lastige Bruggeling’. Met het toenmalige CVP-stadsbestuur zat men als verwacht vlug op ramkoers met burgemeester Michel Van Maele en Schepen Andries Van den Abeele als schietschijven. Het blad zou het bijna tien jaar uitzingen en voer een eigen politieke koers.
Een heuse sprong voorwaarts kwam er in 1988. Het bouwvallige Cactuscafé werd gesloopt en Cactus verhuisde naar café ‘De Grooten Hert’ in de Langestraat. Een mooie plek, maar ook al snel veel te klein.
In de daaropvolgende jaren organiseerde Cactus steeds meer concerten in wat een grote kelderruimte in de Sint-Jakobsstraat was: de gezellige CactusClub. Er kwamen grote muzikale namen op de affiche, de rook was er steevast te snijden, maar de kelder werd een begrip. Toch werd ook hier vlug uitgekeken naar groter en meer. Het café verhuisde naar wat vandaag De Republiek is en bleef daar tot in 2004.
Toen meldde Brugge zich als kandidaat Cultuurhoofdstad en kreeg daardoor in 2002 de nieuwbouw Magdalenazaal in Sint-Michiels deels in gebruik. Een ruime polyvalente zaal en ruimte voor bureaus, maar toch bleef Cactus dromen van een eigen muziektempel. Dat laatste bouwdossier heeft een ellenlange aanloop gekend, maar is vandaag tot in de puntjes afgewerkt. (LF)
Exit Magazine 