Naast een opvallende fysieke verschijning is de Brugse Kristel Mestdagh de jongste literaire debutante die hoge ogen gooit met haar openhartig boek, Parels voor de zwijnen. Wie de parels zijn en wie de varkens verklappen we niet, want er flaneren nogal wat vreemde vogels doorheen de pagina’s. Kristel Mestdagh is wellicht breed bekend als de vroegere uitbaatster van Joey’s Café in het Zilverpand, ‘de laatste der bruine kroegen’. De afgelopen tien jaar geeft ze het beste van zichzelf als hulpverlener bij Covias. ‘Ik val samen met mijn job en de mensen die ik begeleid. Heerlijk dat ik er nog voor betaald word ook’ In combinatie met haar gezin (alleenstaande moeder van vijf kinderen) was het vaak jongleren de nodige tijd te vinden aan haar schrijftafel, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. ‘Het schrijven was een stuwende kracht ergens diep in mezelf. Niet te stoppen. Ik had daar weinig zeggenschap over’
Ze pikte het schrijven jaren geleden op wegens toen al verzot op lezen, spelen met taal en fantasie. Eenmaal haar verhaal op blad publiceerde ze in eigen beheer. Haar lokale bekendheid zorgde mee voor een vlotte verkoop van de exemplaren die over de toonbank van de Brugse boekhandels gingen. Met haar boek in handen probeert ze nu een opening te vinden richting professionele uitgevers. ‘Positieve feedback van zo’n 230 lezers doet dromen. Mijn meisje ligt te blozen tussen kleppers van formaat bij de lokale boekhandelaar in de schaduw van mijn parochiekerk. Het zou een zoete kers op de taart zijn indien een uitgeverij tot publicatie zou overgaan en het verhaal zou gelezen worden ver buiten de stadspoorten van het mooie Brugge’
Wat krijgt de lezer voorgeschoteld? Veel, en dat over 251 pagina’s. De flaptekst verklapt dat Parels voor de zwijnen ‘een voyeuristische inkijk geeft in dewereld van Mona Middelheim. Die inkijk schenkt haar de nodige vrijheid, zegt ze, ‘om haar pen tot leven te brengen’. In het voorwoord beklemtoont Mestdagh dat Mona’s persoonlijkheid, haar twijfels, dromen, job en manier van kleden de hare zijn. Ze verontschuldigt zich trouwens bij voorbaat ‘omdat ze Mona mooier maakt dan ze zelf is’. ‘Als ik dan toch zelf mag kiezen?!’
Wie is Mona Middelheim? De auteur benadrukt dat het verhaal niet haar verhaal is, dat overigens volledig aan haar fantasie is ontsproten.
Kristel Mestdagh: ‘Het is dus geen literaire truc. De mannen in het boek waren gelukkig niet mijn mannen en het hartzeer en buitenechtelijke escapades van de vele personages niet de mijne. Het boek is een roman en geen memoires, geen biografie.
De Krant van West-Vlaanderen schreef dat er sprake is van ‘een erotische roman’, een bewering die niet helemaal fout is. Het boek etaleert een openhartigheid die verrast en ligt mee aan de basis van het beginnend succes. ‘Ik schreef sommige passages met rode oortjes. Al goed dat ik er nooit bij stil stond dat het boek zijn weg naar een publiek zou vinden.’
Als toemaatje krijgt de lezer een bladwijzer aangereikt die gedrenkt is in een druppel patchouli. ‘Je houdt ervan of niet’, knipoogt ze, zelf gedrenkt in haar favoriete geur.
Conclusie: Mestdagh heeft een vaardige pen én ze staat open voor redactionele ondersteuning van een uitgever. Meer werk aan de schrijfwinkel schuwt ze niet, maar het nodige talent is er. (LF)
Parels voor de zwijnen, Kristel Mestdagh, verkrijgbaar in de Brugse boekhandels (De Raaklijn en De Meester).
Exit Magazine 