Monumenten bestaan in Brugge vooral uit betonnen materie, maar sinds vorig jaar kunnen we in onze Breydelstad er ook eentje aantreffen uit vlees, bloed en harde decibels. De rockgroep Cowboys & Aliens werd in 2020 tijdens de Brugotta Awards bekroond als ‘monument van de stad’, een erkenning die kan tellen voor een groep die al sinds 1996 verschillende muzikale mérites heeft opgestapeld. Op zaterdag 20 november richt Cultuurcentrum de spotlights van zaal Daverlo (Assebroek) op het zilveren jubileum van Cowboys & Aliens.
EXit: Even een flashback naar halfweg jaren negentig van de vorige eeuw voor de kiem van Cowboys & Aliens?
Henk Vanhee (zanger): ‘De band is ontstaan door een toenadering tussen twee verschillende stijlen. Er waren raakpunten tussen Psycho Love (de groep van onder meer Peter Gaelens en John Pollentier) en mijn toenmalige groep Seismic waarmee we iets hardere rock speelden. Als we elkaar tegenkwamen, spraken we altijd af om ‘eens iets samen te doen’. In 1996 is het er dan eindelijk van gekomen.’
EXit: In die periode had de zwaardere gitaarrock de bovenhand. Wilden jullie meedeinen op de golf van dat succes?
Vanhee: ‘Ja, we waren allemaal onder de indruk van bepaalde muziekgenres zoals grunge en van diverse bands zoals Tool en Deftones. Dat was precies een nieuwe standaard die gezet werd qua klank en optreden. We wilden daar als jonge gasten op meedrijven. We kwamen uit op het genre ‘stonerrock’ waarvan we zelf niet wisten dat we het speelden. Mensen gaven daar dat label aan. In het begin stonden we daar wat weigerachtig tegenover, maar nu hebben we dat omarmd.’
EXit: Vijfentwintig jaren, dat zijn ongetwijfeld veel hoogtepunten?
Vanhee: ‘Dat zijn er inderdaad veel. Twee keer concerteren met Deep Purple in Vorst Nationaal, Graspop openen in 2004 en al dat volk zien toestromen, ook ons optreden op Dour staat hoog op dat lijstje, maar ook kleinere concerten vergeten we niet en koesteren we. Iedere release van een cd of een vinylplaat was ook memorabel, maar ik heb altijd het gevoel gehad dat ik daarmee een periode afsloot. Als artiest was ik dan al bezig met iets anders.’
EXIt: Koesterden jullie toen als jonkies bepaalde ambities?
Vanhee: ‘Niet echt. Ik denk dat dit ook eigen was aan de scene in Brugge. De meesten van ons houden onze voeten op de grond. Als je in de AB speelt met Queens Of The Stoneage of op tournee bent met Monster Magnet, dan heb ik wel eens in mijn arm geknepen om te checken of het wel echt aan het gebeuren was. Onze ambitie was het niet, het overkwam ons eerder.’
EXit: Hebben jullie op internationaal vlak die bepalende stap net niet gezet of hebben jullie nooit die gouden kans gekregen?
Vanhee: ‘Je mag dat niet zo bekijken. Cowboys & Aliens doet het in het buitenland wel goed, we leiden dat af aan het aantal streams van onze muziek. Onze oudere nummers slaan vooral goed aan. Bepaalde songs zijn al soms tot 900.000 keren gestreamd, wat toch niet weinig is voor een band uit Brugge. Ik sta daar toch eventjes van te kijken.’
‘We zijn nooit een toerende band geweest omdat we allemaal een vaste job hadden. Het balanceerde op de grens van een fijne hobby en een uit zijn voegende barstende bezigheid. Hoe ouder je wordt, hoe meer we wisten wat we wilden. Een tournee in Duitsland? Goed voor een weekje, maar niet constant weken en maanden aan een stuk. De consequentie daarvan is dat je als band altijd wel een beetje onder de radar blijft. Ik heb niet het gevoel dat we veel kansen hebben gemist. We hebben hard gewerkt, maar ook hard gelachen. We zijn nu weer aan het werken aan nieuwe nummers. We hebben immers nog genoeg drive om door te gaan.’
EXit: Hoe ziet jullie ‘verjaardagsfeest’ eruit op zaterdag 20 november in zaal Daverlo?
Vanhee: ‘We doen een greep uit onze volledige repertoire met niet de meest vanzelfsprekende nummers. We spelen in verschillende bezettingen waarbij we proberen iedereen aan bod te laten komen. Iedereen zal er staan, al zal enkel ons bekendste ex-lid die avond niet aanwezig zijn wegens andere muzikale verplichtingen. Mario Goossens (o.a. Triggerfinger) zal wel in onze gedachten zijn terwijl we onze fans trakteren op een onvergetelijk optreden van ons vijfentwintigjarig bestaan.’ (ADC)
Exit Magazine 