De voorbije twee jaar was Tania Verhelst Stadsdichter van Brugge. Vandaag geeft ze de fakkel door aan haar opvolger. Verhelst, die debuteerde in 2004 in het literaire tijdschrift Plebs, mocht haar eerste bundel ‘Twee Helften’ laten voorstellen door de Brugse dichter Herman Leenders. Zowel de gedichten als de aquarellen van haar hand maken van de bundel een must have voor poëzieliefhebbers.
EXit: Hoe kijk jij terug op het project ‘Stadsdichterschap’?
Tania Verhelst: ‘Ik vond het altijd een uitdaging om een opdracht ‘naar mijn hand’ te zetten. Ik heb moeten ondervinden dat sommige mensen een heel specifiek idee hebben van een stadsdichter. Soms wil men dat een stadsdichter iemand of iets ‘in de bloemetjes’ zet. Maar daar heb je natuurlijk bloemenwinkels voor. Gelukkig liet men mij meestal de vrijheid. En ik heb het liefst gewerkt voor geëngageerde projecten (het rouwgedicht voor ‘Vierkant tegen eenzaamheid’, ‘Homeless Jezus’ voor YOT). Ook de ontmoetingen met jonge vluchtelingen in het kader van een sociaal-cultureel project van MOOV, vond ik pakkend. En dan is er nog het interactief coronaproject in opdracht van de Stadsrepubliek, waarbij mensen werden aangespoord om zelf verzen te schrijven, zodat ik die kon illustreren (www.alsdetijddaaris.info). Het resultaat hiervan is tot 6 december te zien in het Gezellehuis(Rolweg). Alle werken zijn te koop en de opbrengst ervan gaat naar welzijnsschakel integraal, een initiatief dat kansen biedt aan kansarme kinderen, jongeren en volwassenen in Brugge.’
EXit: Vlaanderen telt amper nog poëzie-uitgeverijen, (aankomende) dichters publiceren meestal in eigen beheer. Moeilijke zoektocht geweest?
Tania: ‘De zoektocht naar een uitgeverij is sowieso moeilijk: er wordt veel geschreven en steeds minder gelezen. Misschien zal men op termijn actief moeten zoeken naar lezers in de plaats van uitgevers.Vooral in Vlaanderen zijn er weinig uitgevers voor poëzie. Je kunt dan wel in Nederland aankloppen, maar van sommige uitgeverijen hoefde ik mijn manuscript zelfs niet op te sturen ‘omdat ik Belg ben’. Ik ben dus wel blij dat Roel Richerlieu van Londersele zich concentreert op debutanten en meteen en enthousiast reageerde op mijn manuscript.’
EXit: De bundel heet ‘Twee Helften’. Waar staat dat beeld voor?
Tania: ‘Verscheurdheid. En gezien papier mijn geliefde medium is, heb ik dat in papier uitgedrukt. Je kunt het op tal van manieren interpreteren. Ik wil niet alles invullen voor de lezer, maar één lezing zou kunnen zijn dat het woord ‘in-dividu’, dat suggereert dat we één-en ondeelbaar zijn, misschien wel één van de grootste en meeste verspreide misverstanden is die er bestaan. Ik ervaar mezelf alleszins als een veelheid van stemmingen, meningen. Als ik een goede dag heb, klinkt dat als een harmonieus orkest, en als ik een slechte dag heb, als een Belgische democratie.’
‘Twee helften’ zit natuurlijk ook verankerd in onze biologie. We hebben twee hersenhelften, twee armen, twee benen. We zijn wanhopig op zoek naar een ‘wederhelft’.
EXit: Het Guido Gezellehuis staat meer en meer in het teken van de poëzie, maar niemand weet precies wat ermee aan te vangen. Hebt u ideeën ter zake?
Tania: ‘Ik heb wel ideeën, maar het is niet aan mij om die aan te brengen. Ik heb er het volste vertrouwen in dat de stad van het Guido Gezellehuis een dynamische en inspirerende plek kan maken. Een writer’s residence, een ontmoetingsplek, een plek waar men lezingen en workshops organiseert… . Of zoals nu: een expo. Het komt er, als de tijd daar is.’ (LF)
______(foto Ellen De Meulemeester)
Twee Helftense, Tania Verhelst, uitgeverij De Zeef
Exit Magazine 