Exit Magazine

(foto EDM)

Jeroen Vanacker, directeur Concertgebouw

‘Eind februari 2020 in het pop-up café op de zesde verdieping van de
Lantaarntoren: we klinken onbezorgd op het succesvolle, stemmige tête-
à-têtes, een festival met muzikale intimiteit en persoonlijk contact als
uitgangspunten, stel u voor!

De maanden die erop volgden, waren een lange oefening in loslaten.
Collega’s, familie en vrienden van achter het computerscherm, een stil
Concertgebouw zonder artiesten en publiek; we beseften zeer goed wat
we misten nu het er niet meer was of slechts via een interface. De
dagelijkse pianostukken van Daan Vandewalle onder de titel ‘Caress’
zorgden 46 dagen lang voor troost, en verbonden het publiek met de plek
waar ze zo graag samenkomen voor muziek en dans.

(Van) achter de schermen was intussen een processie van Echternach
bezig: voorstellingen werden verplaatst van maart naar juni en van juni
naar augustus en van augustus naar …, om uiteindelijk vast te stellen dat
we met z’n allen de impact van dit virus serieus hebben onderschat.
Gelukkig kwam er met voortschrijdend inzicht ook voortschrijdend
optimisme en gloorde er stilaan weer meer hoop aan de horizon.
Het nieuwe seizoen werd in mei online gelanceerd, weliswaar zonder
ticketverkoop. In juni werkte de klassieke muzieksector samen aan het
project Klara on tour. In de zomer mochten we de avant-première van de
nieuwe voorstelling van Anne Teresa De Keersmaeker co-presenteren in
Brussel en boksten de Brugse cultuurpartners in no time het warme zomerfestival uitZOMERlijk in elkaar (dat helaas vroegtijdig werd
stopgezet).

Stilaan leren we leven met dit virus, zijn er veilige omstandigheden
gecreëerd om een waardevol artistiek programma te presenteren vanaf
september. Never waste a good crisis: veel oplossingen dragen ook de
kiem van een meerwaarde in zich. Is een inleiding in een andere ruimte
not done? Een korte introductie in de concertplek bereikt de komende
maanden het volledige publiek. Breekt een pauze soms de
spanningsboog? De omstandigheden laten ons in de nabije toekomst
kiezen voor intense ééndelige sets. Het ontdubbelen van de concerten is
bovendien een experiment met andere starturen. Ik kan me voorstellen
dat een aantal oudere bezoekers het niet zo erg vindt om in de late
namiddag naar de voorstelling te komen. Vertoont de kalender gaten
door het wegvallen van grootschalige evenementen in verhuur? Uit 43
aanvragen voor een residentie in de Concertzaal en Kamermuziekzaal na
een ‘open call’, selecteerden we veertien artiesten en gezelschappen die
onze zalen ook zonder publiek zullen laten zinderen met hun artistieke
praktijk. Het (her)plannen op korte termijn is voor ons zowel een
uitdaging als een kans: de flexibiliteit die we nu aan de dag leggen, zal
ons in de toekomst sterker en veerkrachtiger maken. We zijn hoopvol
maar ook beducht voor de challenges: hoe kunnen we zo snel mogelijk
het vertrouwen terugwinnen? Van virologen en politici over de veilige
omgeving die we met man en macht verzekeren, van het publiek om – nu
nog met afstand – opnieuw de medemens op te zoeken – ook in de
concertzaal.

Essentieel is ook het vertrouwen van de artiest wiens moed in de
schoenen is gezakt. De artiest die we weer perspectief moeten geven om
door te gaan. Met ideeën, flexibiliteit, positivisme en vooral solidariteit
en samenwerking kunnen we ervoor zorgen dat iedereen op en naast het
podium verenigd blijft om te participeren aan kunst, voor zovelen een
onmisbaar onderdeel van een zinvol leven.’