Exit Magazine

In het najaar van 2019 brachten drie Brugse muzikanten onder de naam Isbin Trio de cd ‘Yes Love’ uit. Als deze muziek dan toch in een vakje moet, dan zou je het kunnen labelen als Kamermuziekjazz.  Bezetting van het trio: Gilbert Isbin op luit, Xavier Rau op contrabas, Peter Vangheluwe op percussie.  Op een rustige vooravond in december deel ik met Gilbert Isbin een tafeltje in 27b Flat in de Sint-Jakobsstraat, de perfecte setting voor een gesprek over zijn muzikale achtergronden.

Ga gerust in uw voorouderlijke stamboom op zoek naar de naam ‘Isbin’.  Die zal u niet vinden.  Zo ook niet bij Gilbert Isbin zelf. Isbin werd namelijk in Knokke geboren onder de naam Gilbert Dewaele. Vanwaar dan Isbin, wil ik toch eerst graag weten?

Gilbert Isbin: ‘Ik beleefde in mijn jeugd volop de tijden van de flowerpower, de tweede helft van de sixties en de beginnende jaren 70.  Een tijd waarin muzikanten als pakweg Robert Zimmerman en David Robert Jones zichzelf een artiestennaam aanmaten (respectievelijk Bob Dylan en David Bowie). Dat bracht mij op het idee om mezelf ook een goed klinkende naam te zoeken.’

De oorsprong van de artiestennaam Isbin blijkt uiteindelijk ontwapenend simpel, en vindt zijn herkomst in het vierletterige ISBN (International Standard Book Number), een standaard voor het catalogeren van boeken die in de tweede helft van de jaren zestig van de vorige eeuw ingevoerd werd, wat Gilbert op het idee bracht van deze artiestennaam.

EXit: Hoe kwam deze cd tot stand ?

Isbin: ‘De muziek op deze cd is het resultaat van drie jaar regelmatig repeteren. Zowel Xavier als Peter zijn muzikanten die ik al lang ken en die deze subtiele muziek perfect aanvoelen en interpreteren. De luitpartijen heb ik helemaal uitgeschreven, voor bas en percussie ontstond zo ruimte voor improvisatie binnen het kader van de stukken.  Het gaat om eigen composities, en daarnaast om interpretaties van muziek van Bill Evans, Miles Davis, Jan Garbarek, Cameron Brown … Toen de tijd er rijp voor was, trokken we voor een drietal opnamedagen de studio in. Meer bepaald in de Blue Bird Recording Studio in Kortemark, een studio die gespecialiseerd is in opnames van klassieke muziek, akoestische jazz, kamermuziek.  Het resultaat is een cd die je ECM-style zou kunnen noemen. Plaatselijke verdeling van deze cd is in handen van het Brugse platenlabel Parsifal en Fnac Brugge.’

EXit: Welke muzikale opleiding mocht je in je jeugd genieten ?

Isbin: ‘Als je hiermee bedoelt: welk conservatorium? Geen. Ik ben zo goed als helemaal autodidact. Ik kom uit een Heistse vissersfamilie die me niet echt een muzikale achtergrond bood.  Ik merkte bij mezelf wel vlug dat ik op school alle nuances van de blokfluit binnen de kortste keren onder de knie had, en dat het bladlezen van muzieknoten me ook absoluut geen problemen stelde.’

‘Op mijn achttiende ging ik al meteen aan het componeren. Wat gitaar (en luit) betreft was en ben ik vooral geïnteresseerd in melodie.  Om in de tijdsgeest te blijven: ik was meer into Beatles dan into Stones. Zo kon ik bij Paul Couter terecht die me op weg hielp met nummers van pakweg Bob Dylan of George Harrison (NVDR. Decoutere speelde in die periode bij Freckle Face, de eerste band van Arno Hintjes). Ik leerde ook de muziek kennen van Joe Pass, meer bepaald de ‘Virtuoso’-reeks, waarvan ik de noten op gehoor neerpende om ze nadien zelf te kunnen instuderen. Tot op vandaag blijf ik intens bezig met muziek ontdekken, studeren, noteren, met het schrijven van bladmuziek.’

EXit: Zijn er concerten in het vooruitzicht ?

Isbin: ‘Wij brengen delicate muziek die een stil en aandachtig luisterpubliek vraagt. In een broeierige omgeving kan onze muziek onmogelijk tot zijn recht komen. Resultaat is natuurlijk dat niet zomaar elke locatie voor een optreden in aanmerking kan komen. Het eerstvolgend concert is in april in Rijsel, dan volgen Torhout, Geraardsbergen, Mechelen …’ (RUDI VANMARCKE)