Exit Magazine

De Brugse dichteres Delphine Lecompte heeft haar lezers voldoende gewaarschuwd: ‘Voor kneuterige, geruststellende en troostende gedichten moet men niet bij mij zijn’, zo klonk het in een recent EXit-interview. Voor cryptische bundels met meestal bizarre titels, des te meer, of wat dacht u van covers als Blinde gedichten, De baldadige walvis, Schachten en amuletten, Dichter-bokser-koningsdochter of Western. Haar nieuwste bundel houdt het droog: Vrolijke Verwoesting, of een combinatie die vragen oproept.

Haar vorige bundel, The best of Delphine, met een knipoog naar Andy Warhol en Dylans ‘Blood on the tracks’, is nog niet zo lang uit (2018), of er ligt alweer een nieuw boekdeel klaar, de vijfde bundel al in de literaire stal van uitgeverij De Bezige Bij. De thema’s zijn intussen vertrouwd, de felle beeldspraak ook en de foto op de achterflap, (een kunstwerkje van Stephan Vanfleteren) van een Vlaamsprimitieve schoonheid. Die foto zette Delphine (uiteraard) aan het dromen. Zegt ze: ‘De eerste dagen na de fotoshoot was ik hartstochtelijk verliefd op Stephan Vanfleteren, dat ging gelukkig voorbij. Alhoewel…’

 Voorspelbaar zijn de spaarzame en zeldzame kritieken. Poëziecritici weten zich amper raad met Lecomptes oeuvre en vervallen telkens weer in dezelfde clichés, zoals over de vroegere dokter-grootvader Herman Lecompte, die geen 1000 jaar (zoals beloofd), maar slechts 78 werd. Anderen zien dan weer een rijke wereld aan poëzie. Poëzierecensent Guido Lauwaert omschrijft haar taalgebruik als ‘nieuwe barok met renaissancetrekjes, een nette dame onwaardig’. Humor, u weet wel.

Vrolijke Verwoesting een bundeling van haar beste gedichten van de voorbije twee jaar. Bij die schrijfdrift worden soms vraagtekens gezet, maar Lecomptes universum is dan ook onuitputtelijk. De cultuursite Cutting Edge prijst haar aanpak: ‘Geen enkele andere dichter slaagt erin zo manifest aanwezig te zijn als Delphine Lecompte’. Klinken haar thema’s intussen vrij vertrouwd, opvallend is nu de iets mildere toon en minder zwartgalligheid in deze nieuwste bundel.

Wat de dichteres aanvangt met de kritiek op haar werk? Aan recensenten heeft ze een broertje dood. Zegt ze: ‘Ik hecht weinig geloof aan recensies. Lof is erg giftig en contraproductief. Ik tracht het naast me neer te leggen. Ze begrijpen me toch niet.’ (LF)

Vrolijke Verwoesting, Delphine Lecompte, uitg. De Bezige Bij.