Exit Magazine

(foto EDM) 

De voorbije zomer hield ze een siësta, met uitzondering van deelname aan Bomboclat, het Caraïbisch muziekfestival in Zeebrugge. Vandaag staat ze terug op scherp, want de uitnodigingen voor spreekbeurten en columns tikken weer aan. Concertgebouw Brugge strikte haar als seizoensdenker, een deelname die past in het jaarthema ‘Ik ben weer velen’. Om een stevig standpunt zit Dalilla niet verlegen, u bent gewaarschuwd. Op haar programma, vooral ‘talks’ met creatievelingen allerhande, met mensen die ze interessant vindt.

EXit: Uw deelname aan Bomboclat was een van de betere momenten van dit sympathieke festival.

Dalilla Hermans: ‘Dit jaar zat werkelijk alles mee: schitterend weer en uitverkocht, in tegenstelling tot vorig jaar toen het festival uitregende. Ik had er een eigen hoekje in open lucht. Mijn functie was onder meer om de spirit van het festival te bewaken. Bomboclat is meer dan dans en drank en de formule heeft gewerkt. Dat heeft natuurlijk te maken met de programmering van de artiesten en de sfeerschepping, maar wie er was stond er voor open. Er heerste een gemeenschapsgevoel. Wie er was, heeft zo’n beetje dezelfde visie op de wereld.’

EXit: U bouwde het voorbije jaar een rustperiode in. Hoge nood?

Dalilla: ‘Zeker, en dat lukte wonderwel gelukt. 2018 was veel te hectisch, extreem zelfs. Ik genoot nog na van deelname aan De Slimste Mens, mijn eerste en tweede boek lagen in de rekken, ik hield 104 spreekopdrachten én ik had een baby van zes maanden. Heb toen thuis beloofd: dat doen we nooit meer. 2019 verliep rustig.’

EXit: Bent u een schrijfster of een geëngageerde mediafiguur?

Dalilla: ‘Die twee zaken lopen door elkaar, maar mocht ik de keus en bijbehorende verdiensten hebben, dan schrijfster. Ik word daar het meest gelukkig van, daar haal ik de meeste energie uit. Door te schrijven leer ik mezelf beter begrijpen, het soort begrijpen dat ook dagboekschrijvers ervaren.’

‘Door een zomer lang on hold te zijn, merkte ik wel dat het nieuws harder binnenkwam. Daarom ben ik blij met de regelmaat van de column. (LF. 14-daags in De Standaard). ‘

EXit: Met de pen in aanslag keerde ook de kritiek terug?

Dalilla: ‘Die kritiek komt er sowieso en heeft weinig te maken met wat ik schrijf. Er is natuurlijk het onderscheid tussen de gefundeerde kritiek van de krantenabonnee en de grove praatjes van die andere groep op sociale media. Die hebben voldoende aan een foto en een titel om tekeer te gaan. Het maakt dat piepkleine segment van de bevolking niet uit wat ik zeg.’

EXit: Dit jaar pakte u voor het eerst uit met een roman, Black Out, die werd aangekondigd als een ‘thriller’.

Dalilla: ‘Welk genre het precies is, is voor interpretatie vatbaar. Het gaat over moord, maar is zeker geen klassieke thriller.     Lezers van thrillers zullen hier niet de spanning vinden van een klassieke thriller. Het boek vertelt over de moord op een jonge activiste en een vleesgeworden internettrol die de ultieme stap zet. De ontvangst in de pers was globaal positief. Natuurlijk zijn er nog ‘werkpunten’, want dit is de eerste keer dat ik fictie schreef. De Nederlandse uitgeverij (Horizon) steunde mij volop. Ik werkte er met een fijn team, geen dwingelands.’

EXit: Als ‘seizoensdenker’ van het Concertgebouw werkt u voor een ‘wit’ en ouder publiek. Dat wordt wennen?

Dalilla: ‘Let op, ik was totaal verrast toen Jeroen Vanacker (LF. artistiek directeur) mij uitnodigde. Ik wist niet hoe de formule werkte. Van het Concertgebouw kende ik alleen de clichés, maar ik ben geschrokken van het feit hoeveel hier gebeurt. Ik had ook de seizoensvoorstelling meegemaakt en het publiek leek mij daar heel open en dat is het enige dat je nodig hebt om een ervaring interessant te maken. De leeftijd van het publiek maakt niet uit. Het feit dat ze bij hun (seizoens)keuze bij mij uitkwamen, zegt ook iets over de manier waarop ze naar buiten kijken. Ik vind het hier fijn werken en het team is heel divers en jong.’

EXit: Identiteit en diversiteit zijn twee thema’s waar u graag op borduurt. Hoe reageert de cultuursector daarop?

Dalilla: ‘De cultuurwereld blinkt uit in identiteit, maar niet in diversiteit en dat geldt ook voor andere sectoren. Er is nochtans veel goodwill en goesting om een divers publiek aan te trekken, maar het blijft een moeilijke oefening. Er blijft veel werk op de plank. En misschien zijn sommige cultuurhuizen, en ik reken daar het Concertgebouw niet bij, veel te snel tevreden met hun programmering. Het is een proces dat van binnenuit moet gevoed worden. Ze moeten zich de vraag stellen: wat maken wij en voor wie?’

EXit: U richt uw pijlen ook op de media.

Dalilla: ‘De media an sich zijn niet goed bezig. Als zij diversiteit beperken tot een aantal grote namen met een migratieachtergrond is dat niet genoeg. Kijk naar de redacties, bemand door wit en hoogopgeleid. Daar is niks mis mee, ik ben zelf getrouwd met een blanke man (LF. uit Brugge), maar ‘de beslissers’ zijn altijd dezelfde mensen. Daardoor worden hele muziekgenres niet gehoord en gezien. Het wordt onbekend gemaakt.’

‘De grote fout die zowel de media als de culturele wereld maakt, is dat ‘de markt’ waarover ze spreken alleen ‘de markt’ is die ze kennen. Ze beseffen niet dat er veel mensen zijn die niet in dat klassieke vakje horen. Ik hoor de sector vaak klagen ‘ze komen niet naar ons’, wel, programmeer eens iets die deze gekleurde groep aanspreekt.’

EXit: Laten we positief eindigen: wat is uw boodschap?

Dalilla: ‘Ik heb een heel concreet doel, al klinkt het misschien een beetje soft: laat ons terugkeren naar de rede. De mensen willen samenleven en samen wonen.’

‘Seizoensdenker zijn van het Concertgebouw, theaterteksten schrijven, columns schrijven, in gesprek gaan met anderen, dat zijn allemaal zaken die enorm veel energie en hoop geven en waar ik veel meer mee bezig ben dan eender welke negatieve commentaar.’ (LUC FOSSAERT)

Dalilla Hermans, Black Out, uitg. Horizon.

 * Dalilla is actief in het Concertgebouw op 8.11, 26.1, 8.2 en 27.2 (zie www.concertgebouw.be)

* Dalilla is geboren in Ruanda, maar groeide op in de Kempen. Woont nu in Berchem.

* Getrouwd met de Brugse rapper Willem Blontrock.

* Wonen in Brugge staat op het wenslijstje.