Exit Magazine

(fotoCarlos Nuno)

 Als de ontelbare zandkorrels op het zeer uitgestrekte Zeebrugse strand hun muzikaal verhaal van de voorbije decennia zouden vertellen, we zouden onze oren nogal spitsen. Maar what about the music anno 2019? Zit er nu nog steeds muziek in Zeebrugge? Met die gedachte doken we even de (recente) geschiedenis in om te stranden (no pun intended) op het evenementenplatform.

De spots zijn tegenwoordig weer volop op de Antwerpse topband dEUS gericht. Het is immers twintig jaar geleden dat Tom Barman en co hun classic album ‘The Ideal Crash’ in de platenwinkel dropten. De cd wisselde er toen ontzettend vlot van eigenaar als we de verkoopcijfers mogen geloven. Het twintigjarig bestaan vieren ze dit jaar met een ‘verjaardagstournee’ die de groep in alle uithoeken van Europa brengt en op zondag 7 juli ook naar de 38^ste editie van het Cactusfestival. ‘The Ideal Crash’ doet ons dus terugdenken aan zaterdag 16 juli 1999 waar op het zonovergoten strand van Zeebrugge meer dan 60.000 muziekliefhebbers genoten van een editie van het Beachfestival. Het festival heette toen officieel Axion Beach Rock en dat was in die tijd een van de grootste pop- en rockfestivals van ons land. Waar die naam vandaan kwam? Wel, het Gemeentekrediet had de naam Axion gelanceerd en dat was de naam van een zichtrekening (Axion Line). Begin de jaren negentig was zestig procent van de markt van de jongerenzichtrekening immers in handen van twee concurrerende banken. Axion was als zichtrekening vrij onbekend bij 12- tot 24-jarigen en het Gemeentekrediet wilde met die naamsponsoring de bekendheid serieus opkrikken. En of ze daarin slaagden! Op 16 juli 1999 neigden de temperaturen naar tropisch heet en het afgebakend terrein stond tjokvol muziekliefhebbers. dEUS was de absolute headliner op die dag, maar we zagen toen nog optredens van onder meer Das Pop, The Beautiful South, The Cardigans. Simply Red, The Cardigans, Reef, Garbage, Urban Dance Squad, Underworld en Massive Attack.

De betere muziekcatalogus

We konden toen op de verschillende edities van dit strandevenement een pak fantastische groepen live aan het werk zien voor relatief weinig geld. Een ticket kostte toen 800 Belgische franken, nu omgerekend zou dat 20 euro zijn. En het waren wel een pak namen die met hun snuit naar zee gericht daar hebben gespeeld sinds het begin van de jaren negentig. (Voor de volledigheid: de eerste edities van het Beachfestival vonden plaats op de Wellingtonrenbaan in Oostende onder de naam Seaside Festival, Belga Live en Belga Beach, gesponsord door het sigarettenmerk Belga. Sinds 1993 was the place to be(ach) dus Zeebrugge – eerst in de achterhaven en dan op het strand.) Wie de namen van de bands bekijkt die in de badstad van Brugge telkens in de zomer het mooie weer maakten, denkt dat hij de betere muziekcatalogus aan het doorbladeren is: The Sisters of Mercy, Depeche Mode, Vaya Con Dios, Van Morrisson, INXS, Elvis Costello, Iggy Pop, Killing Joke, Crash Test Dummies, East 17, Simple Minds, Faith No More, Oasis, Paul Weller, Siouxsie and the Banshees, James Taylor Quartet, Sex Pistols, Lou Reed, Levellers, Manic Street Preachers, The Cardigans, Neneh Cherry, Heather Nova, The Orb, The Romans, Lush (band), Wet Wet Wet, Neneh Cherry, Shaggy, Apollo 440, Texas, Joe Cocker, Axelle Red, The Corrs, The Cure, K’s Choice, Run DMC, The Prodigy, Ken Ishii, Praga Khan, Guano Apes, Alanis Morissette, Bloodhound Gang, Moloko, Armand Van Helden, All Saints, Common, Angie Stone, AngeliCo, Manic Street Preachers, K’s Choice, Fatboy Slim, Cassius, Sugababes en Morcheeba. Grosso modo een goede combinatie van pop- en rockmuziek met de betere dancemuziek van dat moment.

Zandsculptuurfestival gooit zand in het eten

Het spreekwoord luidt ‘Mooie liedjes duren niet lang’, maar in het geval van het Beachfestival ging dat niet echt op. Van 1981 tot en met 2002 vonden er welgeteld 21 edities plaats. In 2002 was het over en out met het festival in Zeebrugge. Dit had enerzijds te maken met de komst van het Zandsculptuurfestival op dezelfde plaats in Zeebrugge, maar anderzijds ook wel omdat Variety, de toenmalige organisator van Axion Beach Rock, een pak schulden had opgestapeld bij het Brugse stadsbestuur onder leiding van burgemeester Patrick Moenaert. Onderhandelingen tussen beide partijen leverden niets op. Het gevolg was dat Axion Beach Rock terug naar Oostende trok, maar dat verblijf was daar van korte duur. De organisator ging failliet en het Beachfestival werd voer voor de geschiedenisboeken. Een jammerlijke zaak voor de muziekliefhebbers én een dikke streep door de rekening van de plaatselijke handelaars en horeca die ook steeds een graantje van het succes van een van de grootste pop- en rockfestivals van ons land konden meepikken.

Zwoele vibes en beats

Wat kwam er in de plaats? Vanaf augustus 2007 sloeg Polé Polé Beach zijn tenten op het Zeebrugse strand op. Het latino-festival had voordien acht jaar in Knokke-Heist – meer bepaald in Duinbergen – plaatsgevonden, maar was er beperkt door een nieuwe wetgeving op de ruimtelijke ordening op het strand. Organisator Jo Bonte was al langer vragende partij voor een verhuis naar een nieuwe locatie met grotere afmetingen. En Zeebrugge had daarbij de juiste troeven: een groot strand, het nabijgelegen treinstation Zeebrugge-Bad dat in directe verbinding stond met het hinterland en plaats om een grote camping in te richten voor de festivalbezoekers.

Een vergelijking met Axion Beach Rock kon je echter niet maken: Polé Polé Beach was kleinschaliger van opzet en de affiche zag er ook compleet anders uit. Maar we stonden niet aan de klaagmuur: er was weer leven in de brouwerij en we konden onze benen strekken op zwoele zomerse vibes en beats. Olé olé, er was zelfs nog meer dan Polé Polé alleen. Op zondag 24 juli 2011 konden we even onze luchtgitaar testen toen de Amerikaanse rockster Bon Jovi met geföhnd kapsel voor 30.000 mensen op het Zeebrugse strand optrad. Leuk detail: Arid speelde toen in het voorprogramma en wie zat er achter het drumstel van Arid? Juist, Bruggeling Steven Van Havere.

Zomerse hoogmis van elektronische muziek

Wat beide festivals wel gemeenschappelijk hadden: ook aan het Polé Polé-verhaal kwam er een einde (in 2013) en ook zij kozen ervoor om naar Oostende te trekken. Het vorige stadsbestuur van Brugge bleef niet bij de pakken zitten en toverde meteen een nieuwkomer uit de strooien hoed. Het elektrofestival WeCanDance mocht in augustus 2013 op het evenementenplatform aan de St George’s day-wandeling een zomerse hoogmis van de elektronische muziek in stijl organiseren. Een festival dus met vier podia elektronische dansmuziek met veel aandacht voor decor en sfeerschepping. WeCanDance stoelde op een nieuw concept waarbij niet alleen aan de oren werd gedacht. Het ging van start onder de noemer ‘een klein en gezellig ‘Boutique Festival’ dat niet enkel goede muziek aanbood, maar de festivalbezoekers een weekend vol ‘fun, peace, love & happiness’ beloofde. Dat impliceerde: een thema met dresscode, een festival met aangekleed decor en wraps, sushi en ander wereldkeukenvoedsel op de menukaart. Het concept sloeg aan, want de organisatoren mochten ondertussen aardig wat volk verwelkomen – in concrete cijfers: tussen de 20 à 30.000 bezoekers. WeCanDance sleepte ook al enkele prijzen in de wacht voor de aanpak van het festival. Het festival steunt op de vier basisbegrippen muziek, eten, mode en kunst, en sinds enkele jaren voegen ze met ecologie daar nog een vijfde pijler aan toe. Keep the beach clean is ook hun motto en ze nemen maatregelen om de uitstoot van CO2 te beperken om uit te groeien tot een CO2-neutraal festival. WeCanDance wordt dit jaar zelfs een driedaagse op vrijdag 9, zaterdag 10 en zondag 11 augustus.

Nieuwkomer Bomboclat

En dat is niet alles wat nieuwe festivals betreft: sinds 2017 is er nog eentje bijgekomen: het tropische Bomboclat Festival. Dat festival – bedacht door de bedrijvige Brugse broers Loosveldt – richt zich voornamelijk op Dancehall en Afro-muziek, en schuwt zelfs een stevige portie hiphop uit eigen land niet. Vorig jaar bouwde ’t Hof van Commerce daar zelfs een stevig feestje. Liefhebbers mogen nu al vrijdag 23 en zaterdag 24 augustus aankruisen in de agenda. Daarover meer nieuws in de volgende EXit.

Zit er dus nog muziek in Zeebrugge? Heel zeker, is ons antwoord. Nothing really ends. En gelukkig maar. (ADC)

http://www.wecandance.be, http://www.bomboclat.be en http://www.cactusfestival.be