Exit Magazine

(foto EDM)

‘Inspirerende ontmoetingsmomenten tussen twee Triënnales door’

 De eerste editie van Triënnale Brugge-nieuwe-stijl in 2015 was een succes met dank aan enkele uitschieters als de ‘Tree Huts in Bruges’ (boomhutten in het Begijnhof), de ‘Canal Swimmer’s Club’ (zwemplatform aan de Carmersbrug, ontworpen door Atelier Bow-Wow) en de installatie van een ‘Chinese rotstuin’ aan de Sint-Salvatorskathedraal. Drie jaar later, in 2018, gooide de tweede editie hoge ogen bij een heel divers publiek dat massaal opdaagde.

Lof alom en tijdens de recente gemeenteraadsverkiezingen sprak bijna elke partij zijn steun uit over het concept Triënnale Brugge. Intussen werkt het Triënnale-team onverdroten voort aan de editie van 2021 waarvan het thema begin september wordt bekend gemaakt. Maar zo lang hoeft u niet te wachten op concrete resultaten, want deze zomer lang serveert het team een ‘Pre-Triënnale’ met tweewekelijkse zondagse gesprekken met boeiend volk. Een van de sterkhouders van het, qua bezetting, bescheiden Triënnale-team is Els Wuyts uit Oostende.

 Els Wuyts: ‘Ik ben hier twee jaar voor de tweede editie van Triënnale Brugge beginnen te werken als assistent-curator en was meteen gewonnen voor het concept en gefascineerd door de context Brugge en de keuze voor hedendaagse kunst en architectuur. Ik kom zelf voor de volle honderd procent uit de beeldende kunst, heb kunstgeschiedenis gestudeerd in Gent en ben onder andere aan de slag geweest in het Gentse S.M.A.K. en later bij het kunstenfestival Beaufort. Ik ben een absolute fan van kleine en grote initiatieven rond hedendaagse beeldende kunst, lokaal en internationaal.’

EXit: Wat doet een curator tussen twee Triënnales door?

Els: ‘Ik ben een deeltje van het vierkoppige curatorenteam (LF. samen met Till-Holger Borchert, Michel Dewilde en Santiago Dewaele) en dat is mijn hoofdactiviteit. Op dit moment zijn we verder bezig met de herbestemmingen van de installaties van de jongste editie, zoals bijvoorbeeld met ‘Skyscraper (the Bruges Whale)’ van StudioKCA die tijdelijk naar Utrecht is verhuisd. Voorts wordt nu hard gewerkt aan het zomerprogramma ‘Pre-Triënnale Brugge 2019’ dat in het teken staat van ‘ontmoetingen’, en plaatsvindt in het populaire URB EGG-café dat deze keer neerstrijkt aan de Koninklijke Stadsschouwburg.’

EXit: Ontmoetingsmomenten?

Els: ‘We willen graag een aantal thema’s levendig houden die vorg jaar tijdens ‘Liquid City | Vloeibare Stad’ naar boven kwamen drijven. Hier gaan we verder mee aan de slag. We zullen het hebben over hedendaagse kunst en architectuur in de publieke ruimte, solidariteit, gemeenplaatsen en stadsvernieuwing. De laatste zondag is helemaal gewijd aan het feestjaar van 150 jaar Koninklijke Stadsschouwburg en hebben we het onder andere met Peter Roose en Steven Slos over de veranderingen waar stadstheaters wereldwijd mee te maken hebben. Kan de schouwburg een open huis zijn, een plek waar naast traditionele producties ook plaats is voor improvisatie en participatie? En kan het een katalysator zijn voor stadsvernieuwing? Net zoals De Republiek en De Biekorf, die net als het huidige URB EGG-café ontwikkeld werden in samenwerking met het Brugse Architectuuratelier Dertien12.’

EXit: En wat zijn jullie plannen rond hedendaagse kunst en architectuur in de publieke ruimte in Brugge?

Els: ‘We wilden in deze tussentijdse periode aandacht geven aan de standbeelden en stadsbeelden die elke dag te zien zijn in Brugge. We lopen er misschien vaak aan voorbij, maar er zijn heel wat hedendaagse sculpturen en vernieuwende architectuurprojecten die echt de moeite zijn om onder de loep te nemen. De diversiteit is enorm en biedt stof tot dialoog en discussie. We willen vooral onder de aandacht brengen wat langs straten, pleinen en bruggen dagelijks zichtbaar is, van het Concertgebouw tot een installatie van Giuseppe Penone. We doen dat niet alleen met een gesprek op zondag 14 juli, maar ook met een stadsplan waarin we een selectie van heel uiteenlopende kunst- en architectuurprojecten aanduiden over de verschillende buurten en deelgemeenten heen.’

EXit: Hoe zit het met herbestemmingen of recyclage van materialen van de laatste Triënnale?

Els: ‘Sommige installaties krijgen een nieuw leven, andere worden gerecycleerd en voor enkele werken wordt nog een oplossing gezocht. Zo werd het werk van de Belgische kunstenaar Renato Nicolodi (ACHERON I, ter hoogte van de Duinenbrug aan het Grootseminarie) in samenspraak met de kunstenaar afgevoerd. Het bestond immers uit een houten constructie en was bedoeld om na enkele maanden te worden afgebroken.’ Voor ‘MFS III – Minne Floating School’ aan het Minnewater, ‘INFINITI’ van de Brugse architect Peter Van Driessche (de verticale woontoren op de site Oud Sint-Jan) of ‘UrbanModeL’ van Wesley Meuris zijn er verschillende pistes mogelijk. Elke keuze heeft inhoudelijke vraagstukken en financiële gevolgen wegens afbraak, transport en heropbouw.’

EXit: En wat gebeurt met de ideeën rond de godshuisjes?

Els: ‘Ruimteveldwerk ontwikkelde een traject met de bewoners van godshuis Sint-Trudo aan de Garenmarkt om het te hebben over de vele passanten of toeristen die in ‘hun’ tuin op bezoek kwamen, over wat privéterrein of publieke ruimte kan betekenen, maar ook over de waarde van als gemeenschap voor elkaar op te komen, zorgen te delen, mooie feestelijke momentjes te organiseren. Samen met OCMW (Mintus) vervolgen ze hun project ‘G.O.D.’ in andere Brugse godshuizen. Op 28 juli zullen ze samen met Filip Berte een kunstinterventie brengen in Godshuis St.-Jozef – De Meulenaere, waarin ze ook nieuwkomers en asielzoekers betrekken. Die dag is er ’s morgens een gesprek rond solidariteit samen met de gastcurator van Theater aan Zee Lucas De Man. Het motto van dit festival sluit goed aan bij die ochtend: “Het is aan Jou. Het is aan Mij. Het is aan Ons.”, een ideale link om betrokkenheid en engagement bespreekbaar te maken.’

 EXit: Schepen van Cultuur Nico Blontrock ziet Triënnale Brugge graag uitbreiden naar de randgemeenten.

Els: ‘Daarom verkennen we nu al een aantal locaties in de rand, en doen we een heleboel verkennende gesprekken. Dat is een uitdaging, net als de vraag naar betrokkenheid van lokale spelers. We kiezen uiteraard graag voor kwaliteit, want waar een culturele partner of creatieve geest van afkomstig is, maakt eigenlijk niet uit. Het verlangen om voor een aantal maanden Brugge op een andere manier te kunnen beleven, staat voorop.’

‘In september wordt allicht het thema van Triënnale Brugge 2021 bekend gemaakt dat wel eens heel anders kan zijn dan de vorige editie. We spreken niet dezelfde verwachtingen aan, we willen onszelf en het concept telkens opnieuw herdenken. Het team zal ook aanwezig zijn in het URB EGG-café op het Schouwburgplein om de zomer feestelijk af te sluiten en de toekomst tegemoet te gaan.’ (LUC FOSSAERT)