Exit Magazine

(foto EDM)

Cactusfestival 2019: sterke vrouwen, Belgische toppers en buitenlandse kleppers (deel 2)

Onze ingebouwde gps stuurt ons op vrijdag 5, zaterdag 6 en zondag 7 juli automatisch richting het Minnewaterpark, want daar voltrekt zich naar jaarlijkse gewoonte het Cactusfestival. Editie 38 alweer en de affiche ziet er ook dit jaar weer bijzonder fraai uit. We laten hier vier ‘spelers’ aan bod komen: het publiek, de vrijwilligers, het promoteam en de artiesten. ‘In dat lang weekend slapen we gemiddeld vier uur per nacht!’

DE VRIJWILLIGERS

Zonder vrijwilligers geen Cactusfestival! Dat credo heeft ook het koppel Greet Hendryckx en Robin Fonteyne in het hart gebeiteld. Zij maken deel uit van een leger van zo’n 600-tal vrijwilligers dat het zomerfestival in goede banen leidt. Robin draagt zelfs al een hele Cactusgeschiedenis met zich mee: hij speelde met zijn band Sperm op de allereerste editie in 1982 – toen nog op het Sint-Amandsplein – en is nadien blijven ‘plakken’. Eerst als technieker, dan zoetjesaan de activiteiten verlegd naar het ‘securityteam’. ‘In de beginjaren was security meer brandweerman spelen. De mensen stookten vaak vuurtjes in het park en er moest toch iemand zijn om die kleine brandhaarden te blussen’, zegt Robin die tijdens de laatste edities nu verantwoordelijk is, samen met Jan en Bas, voor de veiligheid in de frontstage en aan de backstage-ingang. Ook zijn vrouw Greet mag je gerust bestempelen als een ‘ancien’. Zij ‘vrijwilligt’ al sinds 1986 – de eerste editie in het Minnewaterpark – en zij neemt de besognes in de keuken voor haar rekening. Hoofdtaak: koken voor de artiesten en de medewerkers. ‘Op donderdag starten we al met de opbouw van de keuken in het park. De menu’s voor die periode hebben we wel al vooraf samengesteld. Vroeger was het altijd ‘eten wat de pot schaft’, nu houden we meer rekening met specifieke wensen. Al vallen die wensen wel best mee, want we koken sowieso altijd zeer gevarieerd’, zegt Greet die de goede sfeer tussen de vele medewerkers looft. ‘In dat lang weekend slapen we gemiddeld vier uur per nacht’, vult Robin aan. ‘We beginnen om 9 uur en komen pas om 3 uur ’s nachts thuis, nog vol adrenaline. We klagen absoluut niet, want we doen dit vrijwilligerswerk met plezier. Zonder vrijwilligers is dit prachtig festival onbetaalbaar, dat beseffen we. En niet te vergeten: met de opbrengst van het festival houdt Cactus vzw zijn werking voor een heel jaar draaiende.’ (ADC)