Exit Magazine

 Met ‘En Route!’, het centrale thema van Cultuurcentrum Brugge, in het achterhoofd trekken we met het Belmundo Festival van 13 tot 19 mei richting Spanje, Portugal en Italië voor een inspirerende en culturele tocht. Verwacht vooral veel muziek en culinaire geneugten uit de mediterrane regio.

 Zuiderse sferen op je bord, daar zorgt het Belmundo festival sinds enkele jaren voor. Ook nu krijgen we een divers aanbod voorgeschoteld waarvan de grootste klemtoon op muziek ligt. Zo staan er concerten gepland van Kadril & Centro Asturiano De Bruselas op donderdag 16 mei in de Stadsschouwburg, van Rachele Andrioli e Rocco Nigro op vrijdag 17 mei  in de Stadsschouwburg, van de Portugees Omiri op zaterdag 18 mei in de MaZ en de daaraan gekoppelde afterparty van Kumbia Beats in diezelfde MaZ en van Sandra Kim, Begir Memeti, Marco Z & Band op zondag 19 mei in de Stadsschouwburg.

Daarnaast kan men ook (letterlijk) proeven van enkele culinaire activiteiten zoals een kookworkshop ‘Italiaanse desserts’ van Paola Damiani (Dolci!) op maandag 13 mei bij Vormingplus (Sint-Pieterskerklaan 5) en een wijndegustatie op vrijdag 17 mei om 18.30 uur in Wijnbar Cuvee (Philipstockstraat 41). Marijke Arijs zorgt met haar lezing ‘De hoed van Federico’ dan weer voor een literaire reis doorheen de Spaanse literatuur op woensdag 15 mei om 19.30 uur in Vormingplus. Wie de benen wil strekken, kan tijdens een wandeling (5 km) op zaterdag 18 mei vanaf 14.30 uur speuren naar Portugese aanwezigheid in de binnenstad. Startpunt is aan In&Uit op ’t Zand. (ADC)

_____http://www.ccbrugge.be/belmundo

Foto EDM

Voor de laatste keer fungeert VC De Sleutelbrug in de Beenhouwersstraat 1 als exporuimte. Binnenkort krijgt het Vrijzinnig Centrum immers onderdak in het voormalig politiecommissariaat in de Hauwerstraat dat nu volop gerenoveerd wordt. Hekkensluiter is de Brugse kunstenaar/schrijver Frank Vanden Broucke die met zijn tentoonstelling ‘Out of Necessity’ van 10 tot en met 19 mei wil terugkeren naar de essentie van de kunst: de tekening. Tegelijk gooit hij zijn derde roman ‘Camiel’ tot bij de lezer.

Frank Vanden Broucke: ‘De olieverfschilderijen zullen heel sterk in de minderheid zijn en vormen nog een kleine herinnering aan mijn vroeger schilderwerk. Het potlood, maar ook de ets krijgen een vooraanstaande plaats. De potloodtekeningen hebben inhoudelijk een serieuze knipoog naar mijn geliefkoosde stad Brugge. Humor is nooit ver weg en er zitten toch ook maatschappijkritische accenten in verwerkt. Sinds een aantal maanden ben ik qua stijl ook een andere weg ingeslagen en werk ik nu abstracte constructies uit op Japans handgeschept papier dat samen met mijn andere werk een brug vormt naar de microkosmos. In veel van mijn vroegere werk heb ik micro- en macrokosmos heel dikwijls willen samenbrengen. Alhoewel ik dat heel nieuwe werk niet wou meenemen naar deze tentoonstelling zal ik er toch ook al een voorsmaakje van tonen.’

EXit: Als kunstenaar keer je terug naar de essentie: je stelt het ‘tekenen’ weer centraal?

Vanden Broucke: ‘Tekenen met potlood, de droge naald-ets of met stiften op Japans papier werken is voor mij inderdaad een terugkeer naar de essentie. Het tekenen vraagt ook heel veel concentratie en vooral metièr. Het is volgens mij moeilijker om een tekenstijl in de handen te krijgen dan een schilderstijl. Ik heb altijd een voorliefde voor tekenen gehad. Toen ik tussen 1998 en 2001 de vijfdelige stripverhalenreeks ‘De Lotgenoten’ uitbracht, heb ik quasi vijf jaar lang elke avond niets anders gedaan dan tekenen. De echte tekenvaardigheid zie ik toch bij heel veel collega-kunstenaars ontbreken en dat ergert me toch een beetje. In de afgelopen zeven jaar heb ik schilder-technisch bijna alles uitgeprobeerd in olieverf en heb ik de trucs geleerd om zaken met verf te suggereren of effecten toe te passen die voor mij een veel minder grote uitdaging begonnen te vormen. Tekenen en etsen zijn minder populair, maar voor mij zit daar technisch gezien nog altijd de grootste uitdaging.’ (ADC)

De opening van de expo is op vrijdag 10 mei om 18.30 uur. Daarna doorlopende tentoonstelling van zaterdag 11 tot en met zondag 19 mei, van 14 tot 18 uur

De Man is Lam, Stichting Nieuwe Helden, Het Zuidelijk Toneel en Stage-Z
9 mei, 20.30 uur (KAAP/De Werf)

Lucas De Man is van vele markten thuis. Hij is theatermaker, presentator, conceptontwikkelaar en regisseur. Enkele jaren terug riep hij Stichting Nieuwe Helden in het leven. Met het gezelschap maakte hij de afgelopen tien jaar 42 projecten in 16 landen, van theater tot installaties, documentaires, interventies, beeldend werk tot tv-programma’s. Deze zomer is hij ook curator van Theater Aan Zee. Bij KAAP/De Werf staat hij straks op de scène met een voorstelling over ‘de man’. Hoe is het vandaag als man in deze maatschappij? Soms verwarrend en schokkend, maar ook prachtig. De Man trok op onderzoek uit en benadert het thema op heel geestige wijze. Mogen mannen huilen? En, wat houdt seksles voor oermannen in? De Volkskrant is positief: ‘De Man is snel, gevat en charmant, alles lijkt spontaan bij hem op te komen, maar is minutieus voorbereid.’

www.KAAP.be

Enter is het jongerenproject van het Assebroekse toneelgezelschap Kunst Adelt. Zowat acht jaar geleden startte de kring met een reeks workshops die uitmondden in succesvolle avondvoorstellingen. ‘Geef me een broer’ is ondertussen hun zevende productie op 4, 5, 10 en 11 mei. Drijvende kracht achter Enter is creatieve duizendpoot Frederik De Schepper, ook de man van Skriewer. Hij coacht, samen met Joran Timmerman, 17 jongeren tussen 12 en 18 jaar naar een geslaagde theateravond.

EXit: ‘Geef me een broer’ vertelt het verhaal van een broer en een zus?
Frederik De Schepper: ‘De ouders van Lena en Alex zijn omgekomen bij een auto-ongeval. Toen de auto het water inreed, zaten zij achteraan. Ze bleven ongedeerd, maar op de achterbank is iets gebeurd. Lena was Alex aan het plagen, waardoor hun vader de controle over het stuur verloor. Alex geeft Lena de schuld. In zijn ogen heeft ze alles van hem afgenomen. Hij is keihard voor haar, waardoor ze doodsbang is van hem. In het stuk duiken we in haar hoofd. Op een moment kantelt daar alles en beslist ze om haar angst opzij te zetten. De vraag is dan: tot wat is ze in staat?’

EXit: Een straf uitgangspunt voor jongeren?
De Schepper: ‘We starten altijd vanuit een bepaald thema. Dit keer was dat ‘angst’. We wilden graag een voorstelling maken die ook spannend is. Een uitdaging, want het gegeven ‘spanning’ is niet evident in het theater. Zo kwamen we uiteindelijk bij het idee: wat als iemand geen angst meer kent? Wat gebeurt er dan?.’

EXit: De drie verhaallijnen komen ook duidelijk tot uiting in de enscenering?
De Schepper: ‘Water en verwrongen metaal vormen de basiselementen van ons decor. Boven de scène hangt een metalen constructie. Ik wil daarop werken met gekleurd licht. De drie verhaallijnen zullen telkens in een ander licht baden. We gaan ook experimenteren met theaterspots aan kettingen. Ze worden materiaal om mee te spelen. Een technische uitdaging in de ruimte waar we spelen, maar ik ben ervan overtuigd dat het zal werken.’

 EXit: Je bent dit jaar niet alleen als coach?
De Schepper: ‘Ik word dit keer bijgestaan door Joran Timmerman. Hij heeft geen theateropleiding achter de rug, maar is zeer creatief. Hij startte bij mij binnen de jongerenwerking van theater Rostune in Sijsele en werkt met mij mee binnen Skriewer. Joran is heel goed in het schrijven van verhalen. Hij zorgt voor een frisse wind na ondertussen acht jaar werken.’

EXit: Enter vernieuwt. Hoe zie je de toekomst?
De Schepper: ‘Zoals bij veel amateurtheaterverenigingen is Enter ontstaan vanuit de noodzaak om de vereniging te verjongen. De toekomst van het amateurtheater is in die zin in Vlaanderen problematisch, dat heel wat jongeren willen theater spelen, maar niet altijd doorstromen naar de bestaande ‘volwassen’ verenigingen. Heel wat kringen boden daar het antwoord met een jongerenwerking. Wat nu opvalt, na enkele jaren, is dat dit niet altijd efficiënt werkt. Eigenlijk maken weinig jongeren ook effectief de overstap. Het wordt dus een uitdaging voor het amateurtheater om daar een oplossing voor te vinden.’

 EXit: Een uitdaging die jij niet uit de weg gaat?
De Schepper: ‘Heel wat jongeren gaan studeren, de vraag is: hoe krijg je ze terug? Creëer je ergens een tussentijds platform tijdens hun studentenjaren? Daarnaast denk ik dat het amateurtheater zich moet bezinnen over het soort theater dat het wil brengen. Misschien zit de oplossing in een nieuwere manier van werken, een mengvorm tussen repertoire, tekst en improvisatie? Een open blik is daarbij cruciaal. En die wil ik zeker bieden. Ik wil daar zeker mee over nadenken, maar nu eerst onze voorstelling in mei (lacht).’ (SD)

http://www.kunstadelt.be

Na een onderwijscarrière van 25 jaar als directeur van basisschool De Triangel in Sint-Andries werd Eddy Boutens onlangs uitgewuifd. Cadeautjes allerhande, maar Boutens zelf verkoos de publicatie van een dichtbundel. ‘Over Vloed ‘, over datgene wat ligt tussen eb en vloed. Op zondag 5 mei leest hij tijdens Bar Literair voor uit zijn bundel op het Lara Taveirneplein (Sint-Jakobsstraat 8).(fotoEricSleuyter)

 EXit: Is Eddy Boutens een kind van de zee?

Eddy Boutens: ‘Zeker. Ik ben geboren in Oostende en opgegroeid aan Oosteroever, beter gekend als de Opex, of Vuurtorenwijk. De zee was dan ook nooit ver weg. Toen ik als leraar in de jaren 80 geen werk vond, heb ik nog een tijdje bij de Zeevaartpolitie gewerkt. Mijn jeugdvrienden zijn visserskinderen of zonen van zeelieden. Niet zelden was heel het dorpsschooltje in rouw als weer eens een oudere broer, vader, oom op zee was omgekomen. De ruwe, maar pure maritieme setting van mijn jeugd ligt als een blauwdruk onder mijn zijn als mens en schrijver.’

EXit: U lijkt mij gefascineerd door de uitersten van eb en vloed.

Boutens: ‘Eb en vloed zijn voor mij metaforen voor de ups en downs van het leven. Onze moderne samenleving overkijkt zich aan de ups, doet alles (of doet zich voor) om vooral de downs te verdringen. Maar wat mij meer bezighoudt, is wat er zich tussen die uitersten afspeelt. Vandaar de tussentitel bij mijn bundel ‘Over Vloed’: Tussen eb en vloed ligt overvloed. Een dichter en ieder mens is geneigd om in de verte te staren en zich af te vragen wat zich achter de horizon bevindt. Daarbij ziet hij vaak niet wat voor zijn voeten ligt. Om Herman De Coninck te parafraseren: ‘Geef me nu eindelijk eens wat ik altijd had’.’

EXit: U schrijft ‘Een goed gedicht is tijdloos’.

Boutens: ‘Klopt, de emoties die zo’n gedicht losweekt, doorstaan de tand des tijds en zijn universeel herkenbaar. De grote thema’s zijn verlies, afscheid, liefde, angst, verdriet, vreugde, ontroering. Door de eeuwen heen hebben dichters emoties proberen te vangen binnen het schrale palet van het beschikbaar arsenaal woorden. Anderzijds heb ik door de manier waarop poëzie aangebracht werd in het secundair onderwijs er een jarenlange aversie aan overgehouden. Tot op heden kan ik hierdoor nog steeds een gedicht van Gezelle weinig waarderen.’

EXit: Er liggen nog plannen te rijpen?

Boutens: ‘Momenteel ben ik simultaan bezig met het schrijven van mijn eerste roman ‘Kind van de Schuurput’ en ‘Tussen eb en vloed’. Voorts organiseer ik op vraag poëziemomenten waarbij ik voorlees uit mijn bundel ‘Over Vloed’. Tijdens Bar Literair kun je mij op zondag 5 mei op het podium op het Lara Taveirne-pleintje vinden met een bloemlezing uit mijn bundel en proevertjes uit nieuw werk.’ (YR/LF)

‘Over Vloed’ (paperback, 114 blz) is verschenen bij Boekscout

en verkrijgbaar in de webwinkel van Boekscout en in Standaard Boekhandel

Op 30 september 2019 zullen de feesttoeters luid in het rond knallen, want dan bestaat de Brugse Koninklijke Stadsschouwburg exact 150 jaar. Het Cultuurcentrum werkte samen met 32 culturele partners een verjaardagsprogramma uit voor de fraaiste cultuurtempel van Brugge en ver daarbuiten. Speciaal voor het feestjaar krijgt de kranige dame straks haar oude glorie terug. De renovatiewerkzaamheden zijn momenteel volop bezig en eindigen in verschillende fases begin september.

Het monumentale aanzicht van de Brugse Koninklijke Stadsschouwburg is door de plaatsing van stellingen tijdelijk uit het Brugse straatbeeld verdwenen. De gevel wordt licht gereinigd en waar nodig wordt er plaatselijk beschadigd pleisterwerk hersteld. Momenteel krijgen de buitenmuren ook een likje verf waardoor het gebouw opnieuw zijn grandeur van weleer in de originele kleuren van 1869 zal vertonen. Ook binnen halen schilders de verfkwast boven voor de inkomhal en de restauratie van enkele sierlijsten rond de ingangsdeuren in de foyer. In een tweede fase worden de twee trappenhallen tot aan de foyer en de beide plafonds ter hoogte van de foyer volledig opnieuw geschilderd in de huidige, originele kleuren. Tegen de start van het feestjaar moet het majestueuze gebouw in zijn oude glorie herrijzen.

URB EGG-café

Vóór de festiviteiten officieel uit de startblokken schieten, steekt Triënnale Brugge ook al eens de neus aan het venster. Begin juni vangt de opbouw en de installatie van het URB EGG-café aan, samen met architectenbureau Dertien12. Locatie: het voorplein van de Koninklijke Stadsschouwburg. In de pop-up bar met een verhoogd terras vindt de Pre-Triënnale Brugge 2019 plaats met een boeiend programma in juli en augustus. Meer daarover in de volgende EXit.

Een goedgevuld feestjaar

Op zaterdag 28 september geeft Cultuurcentrum Brugge dan het officiële startschot voor het feestjaar met een re-enactment. Het ideale moment om je eens in een 19^de-eeuws kostuum te hijsen en te genieten van de spektakelmusical ‘3 Musketiers’, een unieke samenwerking tussen de Brugse musicalverenigingen TeamJacques en KotéKoer. De bouw van de Stadsschouwburg was in 1869 een revolutionair en controversieel project. Een verloederde en donkere wijk moest gedwongen plaats maken voor een stadstheater. Wie zich in deze historische materie wil verdiepen, kan in het Arentshuis de tentoonstelling rond de ontstaansgeschiedenis bezoeken. En wat met de toekomst? Tijdens het gameweekend op 7 en 8 maart 2020 tovert Cultuurcentrum Brugge de Stadsschouwburg om in een reusachtige, digitale gamehal. EXit houdt u op de hoogte van alle festiviteiten die in, rond en met deze kranige oude dame plaatsvinden. (ADC)

_____www.150jaarstadsschouwburg.be

Leevend in de Stadsschouwburg

In 1974 nam Urbain Servranckx zijn debuutplaat ‘Urbanus van anus leevend’ op in de Stadsschouwburg die werd uitgebracht op Parsifal, het platenlabel van Bruggeling Nico Mertens. Klassiekers als ‘Gigippeke (van Molenbeek)’, ‘De wereld is om zeep’ en ‘Gladde Iolen’ prijken op de legendarische elpee waarvan de hoes een beeltenis bevat van een gigantische Urbanus-neus met vier Urbanussen erop. Jean Blaute stond toen in voor de arrangementen. Vijfenveertig jaar later treedt een andere (bebaarde) comedian in zijn voetsporen. Xander De Rycke brengt met de plaat ‘Leevend in Brugge’ een 50-minuten durende selectie van fragmenten uit zijn voorstelling Quarter-life Crisis die hij op 13 april 2018 in de Stadsschouwburg voor een ‘levend’ publiek bracht. Net als bij Urbanus nam Jean Blaute – nog altijd officieel Bruggeling – het muzikaal arrangement voor zijn rekening. ‘Als kind zat ik uren op de grond met mijn rug tegen de zetel van mijn grootvader, een te grote koptelefoon over mijn hoofd, aan het luisteren naar de platen van Urbanus. Zijn teksten kan ik nog steeds perfect meezeggen, de details van de hoes staan op mijn netvlies gebrand en ik kan zelfs aangeven wanneer de plaat zal gaan kraken en sissen. Ik kan alleen maar hopen dat mijn plaat even charmant zal blijven. Dat ze voornamelijk in de kast blijft en op koude winterdagen wordt opgelegd. Dat ze over tientallen jaren opduikt in een bak op een rommelmarkt en ergens iemands ‘klassieker’ wordt’, aldus Xander De Rycke die op zaterdag 4 mei zijn show Quarter-life Crisis nog eens speelt in de Koninklijke Stadsschouwburg. (ADC)

http://www.xanderderycke.be

Nog tot en met zondag 5 mei valt er in de Black Swan Gallery (Langerei 24) een verrassend uitgewerkte overzichtstentoonstelling te bekijken met werk van de Oostendse kunstenaar Yves Velter. ‘Where the forgotten is stored’ kreeg de begeesterende expo als naam mee en daar worden alle ‘codes’ belicht die steeds in de kunstwerken van Yves Velter binnensluipen.

Kristoff Tillieu en Lieve De Cuyper, de galeriehouders van de Black Swan Gallery, lopen tevreden door de verschillende ruimtes waar het werk van Yves Velter is opgesteld. ‘Het was niet de bedoeling om zomaar een gewone tentoonstelling te organiseren’, zegt Kristoff. ‘We brengen in de verschillende ‘kamers’ een samenhangend verhaal aan de hand van de codes die in de werken van Yves aanwezig zijn. Samen geven die codes beeld aan zijn fascinatie voor de impact van die onzichtbare aanwezigheid van het vergetene. Daardoor is het een mini-museale tentoonstelling geworden; bezoekers kunnen in de verschillende ruimtes op ontdekkingstocht gaan.’

EXit: Wat maakt het werk van Velter zo fascinerend?

Kristoff: ‘Het fascinerende aan zijn werk is dat het in de eerste plaats over de mens gaat, over jezelf, over een bepaalde gevoeligheid. Daarmee treedt ook een poëtische gelatenheid op in zijn beelden waarmee je jezelf als persoon kunt relateren. Je hebt enerzijds het verhaal van Yves zelf, maar het is anderzijds niet nodig om zijn verhaal te kennen om die spanning, die emotie in dat beeld te begrijpen en te voelen. Door de gelaagdheid van zijn werk kun je als kijker telkens iets nieuws ontdekken. De personages in zijn schilderijen en sculpturale installaties krijgen weinig context of identiteit mee. Ze bevatten telkens een materiaal met een symbolische waarde en een verhaal, zoals gaatjeskarton, spiegels, brieven of foto’s. De kunstenaar spreekt van een ‘beeldend alfabet’. Deze beeldelementen geven vorm aan vragen en antwoorden, angsten of verlangens. Een instap in een wereld van symbool, poëzie en ratio tegelijkertijd. In alle stilte is de impact van wat verborgen is, bijzonder groot.’

EXit: Yves, de gezichten van de personages in uw werk zijn vaak anoniem.

Yves Velter: ‘Dat is bewust. Wanneer het afwezige sterk aanwezig is, is het gemakkelijker voor de toeschouwer, de kijker om zich te verplaatsen in het beeld dat getoond wordt. Het stelt je in staat om zelf in de symbolische waarde van het werk te stappen. Op die manier komen er een aantal verhalen naar boven. Er zijn zoveel gelaagdheden om een werk te beleven: je kunt het puur esthetisch bekijken, het kan iets van herkenning oproepen, het kan een vraagstuk bewerkstelligen of het kan een tool voor discussie zijn. De rode draad in mijn werk is altijd geweest dat ik voor fascinerende zaken geen oplossingen voor handen heb. Ik word altijd geboeid door wat ik niet begrijp en daar geef ik beeld aan. Het gaat veelal over vragen die antwoorden weigeren.’

EXit: U verwacht altijd een inspanning van de bezoeker?

Yves: ‘Dat is uiteindelijk altijd de doelstelling van mijn werk. Als je tentoonstelt, geef je daarmee aan dat je een publiek benadert en dat je ermee in interactie wil gaan. Ik ben het publiek heel dankbaar, want het is door die mensen dat je als kunstenaar ook een bestaansrecht hebt. Ik doe mijn uiterste best om die verstandhouding optimaal te krijgen. In die zin heb ik een morele verantwoordelijkheid tegenover mijn publiek.’

EXit: Uw werken komen prachtig tot hun recht in de Black Swan Gallery.

Yves: ‘Ja, ik ben zeer tevreden over de samenwerking met Lieve en Kristoff die ondertussen mijn ‘compagnon de route’ is geworden. De structuur van de galerie heeft veel compartimenten en biedt de mogelijkheid om verschillende mini-galerietjes te kunnen tonen die telkens een apart karakter hebben. Dat is ook de sterkte van deze locatie aan de Langerei. Iedere ruimte heeft een eigen thema. Je treft er veel recent werk aan en ook een paar oudere werken. Jammer genoeg kan ik niet alles tonen. Het gaat steeds over de juiste keuzes maken. De interactie tussen bepaalde werken is ook van belang. En hoe reageert een ruimte op het werk? Soms kan een werk in een atelier fantastisch zijn, maar kan het in een andere ruimte niet meer werken of net andersom. Een tentoonstelling opbouwen vormt dus telkens een uitdaging en houdt het ook boeiend.’ (ADC)

Black Swan Gallery, Langerei 24, 8000 Brugge, info@blackswangallery.be, 0475 83 94 72, 

www.blackswangallery.be