Exit Magazine

(foto Paul Willaert)

Vijf jaar lang werk je aan een roman. Eenmaal klaar, netjes uitprinten en op de Post doen, of doen wat iedereen je afraadt. Drie weken later een verlossend briefje van een bekende literair agent uit Nederland. De prestigieuze Amsterdamse uitgever Van Oorschot hapt toe en publiceert ‘Confituurwijk’, het debuut van Femke Vindevogel die woont op de grens van Brugge en Jabbeke. Wat volgt, is een droom die waarheid wordt. Critici halen de loftrompet boven: ’Eén van de literaire ontdekkingen van het jaar’ schrijft John Vervoort.

EXit: U wilde per se in Nederland uitgeven. Waarom?

Femke Vindevogel: ‘Ik vond dat ik daar de meeste kansen had. Zo kom je immers in twee werelden terecht. Ik werkte met een literair agent (Sebes & Bisseling Literary Agency) en zo mocht ik langsgaan op gesprek bij vier uitgeverijen (Ambo/Amthos, de Geus, Nijgh & van Ditmar en Van Oorschot). Ik koos zelf voor de literaire uitgeverij Van Oorschot, waar ik momenteel de enige Vlaamse schrijfster ben. Zij hebben ook een prachtig poëziefonds, wat deels mijn keuze beïnvloedde, want ik schrijf ook poëzie en ik hoop daar in de toekomst een poëziebundel te publiceren. Ik dacht dat ze zouden struikelen over enkele Vlaamse uitdrukkingen en woorden, maar ze hebben die bijna allemaal behouden.’

EXit: De Confituurwijk die u beschrijft is bepaald geen Eldorado.

Femke: ‘Kent u dat begrip niet? Een Confituurwijk is een wijk waar de bewoners de grootste moeite hebben om hun te dure woning af te betalen en daardoor alleen nog confituur op de boterham beleggen.

De wijk in het boek is eerder een achterstandswijk. Mijn moeder was alleenstaand en wij hebben een tijdje in zo’n wijk gewoond. Ik heb er heel wat inspiratie uit gehaald. Komt het verhaal een beetje ruw over? Nochtans is de realiteit soms veel erger. De figuren uit het verhaal zijn niet naar bestaande bewoners gemodelleerd, hoewel sommigen zich wel een beetje geviseerd voelen. Mensen vergeten vaak het onderscheid tussen fictie en realiteit.’

‘Een aantal situaties heb ik wel uit de realiteit gehaald. Ik volgde toen een opleiding piano, maar thuis oefenen was er amper bij. Er werd meteen op de muren gebonkt. Zij hielden meer van (foute) schlagers en blaffende honden. Maar Confituurwijk gaat niet zozeer over deze wijk die eerder decor is. Het boek gaat over gemis.’

EXit: Hoe hoog liggen de ambities als schrijfster?

 Femke: ‘Ik wil graag een tweede boek publiceren en er meer tijd aan kunnen besteden dan het geval was met dit boek. Een schrijversbeurs zou welkom zijn. Ik heb nu vijf jaar lang gewerkt aan dit verhaal omdat ik worstelde met de structuur en de chronologie. Een roman opbouwen als debutant is niet gemakkelijk, maar ik kreeg veel hulp van de uitgeverij. Zij vinden dat er flink wat humor in zit. Blijkbaar heb ik een droge humor.’

‘Het boek was na tien dagen al toe aan een tweede druk. Wat een succes is. De uitgever zei mij vooraf: van een debuut moet je hoogstens een verkoop van 500 boeken verwachten.’ (LF)

Confituurwijk, Femke Vindevogel, uitg.Van Oorschot.