Exit Magazine

Sarah D’hondt. Die naam is al enkele jaren synoniem voor een passievolle performance van het Franse chanson. Op haar laatste cd ‘Collage’ waagt ze zich nu ook aan enkele anderstalige songs. Op zondag 31 maart (om 16 uur) strijkt de Gentse zangeres met Brugse roots neer in het zaaltje van de Biekorf. ‘Via mijn zang wil ik ergens zorgen voor mensen. Iets geven. Misschien troost. Misschien een herinnering. Misschien juist even ontsnappen’, zegt ze.

 EXit: Vanwaar die fascinatie voor liedjes in de taal van Molière en niet die van Shakespeare?

Sarah D’hondt: ‘Allemaal dankzij mijn oma, dat kleine vrouwtje met haar immense persoonlijkheid. Zij heeft het nooit geweten, ik heb het pas laat beseft. Ze heeft twaalf kinderen gekregen en twee oorlogen meegemaakt. Ze neuriede vaak melodieën die ik later ontdekt heb als grote hits mét tekst. Een wondere wereld van kleine theatrale verhaaltjes. Engels is een taal waar ik minder affiniteit mee heb, al lijkt dat vandaag onwaarschijnlijk. Op mijn laatste cd ‘Collage’ staan ook anderstalige chansons, maar geen enkele in het Engels.’

‘Ik volgde klassieke zang aan het Brugse Conservatorium en later aan de Academie van Tielt. Daar kreeg ik lyrische kunst. Klassieke zang is voor mij dé insteek qua techniek en opende voor mij ook de grote wereld van interpretatie. Vertolken is mijn ding. In chanson vind je al die elementen volledig terug. Daarbij houd ik toch ook wel van de toegankelijkheid van chanson. Deze liederen maken deel uit van heel veel mensen hun herinneringen. Schone en minder schone souvenirs. Via mijn zang wil ik ergens ook zorgen voor mensen. Iets geven. Misschien troost. Misschien een herinnering. Misschien juist even ontsnappen.’

EXit: Op die tweede cd ‘Collage’ waag je je nu ook aan enkele Duitse songs?

Sarah: ‘Dat is ook een gevolg van mijn klassieke zangopleiding. Op school vond ik Duits maar niets. Ik had het ook nooit nodig. Tijdens mijn zangopleiding veranderde dat uiteraard helemaal. Meer en meer houd ik van deze taal. Onze relatie is nog pril, maar het zit goed! Mensen kijken op van die keuze, maar eenmaal ze me horen zingen, zijn ze helemaal mee. Ik geniet enorm van ‘Illusionen’, een parel van Hildegard Knef.’

EXit: ‘De Zotte Morgen’ van wijlen Zjef Vanuytsel staat er ook op. Hoe heb je deze kleinkunstklassieker naar je hand (lees: stem) kunnen zetten?

Sarah: ‘Het is ondertussen wellicht al duidelijk waarom mijn laatste plaat ‘Collage’ heet? Ik verzamelde hoofdzakelijk Franstalige chansons en vulde ze aan met enkele parels uit het Duitse en Spaanse repertoire. Geheel onverwacht kwam er een diamant uit de kleinkunst bovenop. We hadden voor vijf dagen een studio gehuurd om de laatste plaat op te nemen. Een boeiende week waar hard gewerkt en gelachen werd. Opeens kwam er iemand af met een tekst van ‘De Zotte Morgen’. Ja, ik ben zot van dit nummer. En ik ken de Vlaamse kleinkunst zeer goed. Maar of ik eraan zou komen? Bij mijn andere chansons zou voegen? Meer uit nieuwsgierigheid en als afronding van een topweek hebben we het toen opgenomen. Dat klonk helemaal niet slecht. En terwijl ik om frieten was, heeft Stijn er nog een zeer bijzonder basinstrument onder gespeeld. Een prachtig afrondmoment van onze week én van de plaat. Live krijgen we er ook hele goede reacties op. Al kijkt iedereen verwonderd op als ze die titel zijn opduiken. Ik kan verklappen dat in de voorstelling nog een Nederlandstalig nummer zit. Eentje dat ik zelf schreef. Het heet ‘Dorp’ en daarin beschrijf ik …. mijn dorp!’

EXit: Het verloren gegane dorpscafé is een belangrijke setting voor jouw liedjes. In welke biotoop gedij jij het best om op te treden?

Sarah: ‘In mijn zelfgeschreven liedje komt die plek ter sprake. Ik houd van échte dingen. Authenticiteit is een vorm van schoonheid die ik enorm koester. Mensen die écht zijn, zijn mijn beste publiek. Na tien jaar optreden heb ik uiteraard al heel veel verschillende ervaringen met mensen en locaties verzameld. Dat is voor mij een enorme rijkdom. Een levensles die ik koester, want het is echt niet wat je hebt dat bepaalt wie je bent. Dus om terug te komen op je vraag: de ideale biotoop is er een waar mensen oprecht zijn.’ (ADC)

______http://www.sarahdhondt.be