Exit Magazine

Foto EDM

’Ik heb gegokt, gewonnen en de bevoegdheid gekregen die ik ambieerde’

 Lang moet de nieuwe schepen van cultuur, gewezen radioman Nico Blontrock, er niet over nadenken: ‘Ik had de indruk dat cultureel Brugge, zowel de interne diensten als de externe spelers, een legislatuur op zijn honger heeft gezeten. Bijna elke dag krijg ik dossiers met suggesties, voorstellen en ‘leuke dingen’ voorgeschoteld. Denk ik dan, potverdikke, dit hadden we al jaren geleden moeten hebben, dit moest al lang gebeurd zijn. En pas op, die frustraties gaan heel breed, dat gaat van de staat van gebouwen tot subsidiedossiers en in te vullen functies.’

EXit: Dit lijkt in uw geval op een droom die werkelijkheid is geworden?

Nico Blontrock: ‘Ja, eigenlijk wel. Dit lijkt mij de gedroomde job, vooral als het blijft lopen zoals het nu loopt. Ik weet wel, dit zijn de wittebroodsweken, maar ik doe er alles aan om die nog een tijdje te laten doorlopen. En pas op, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, ik heb hier al best enkele pittige discussies gevoerd. Ik beloof ook niks’.

EXit: Het is al vaker opgemerkt, u maakte een sprong in het ongewisse.

Nico: ‘Waarom heb ik de gok naar de politiek gewaagd? Op z’n Brugs geformuleerd: ik wou, na 56 jaar, nog één keer zot doen in mijn leven. Ik had natuurlijk het vangnet van de VRT achter de hand, maak ik had geen zekerheid over de functie. Dit was een zware gok, ik heb er veel voor op de helling gezet. Mijn zo geliefde ochtendblok op Radio 2 zou ik niet meer gedaan krijgen. Maar alles zat mee: gegokt, gewonnen en de bevoegdheid gekregen die ik ambieerde.’

 EXit: Hoe wordt een buitenstaander in de politiek lokaal de vijfde meest populaire politicus?

Nico: ‘Natuurlijk heeft het Radio 2-verhaal meegeholpen, maar ik heb er ook keihard voor gewerkt. Twee maanden lang heb ik huisbezoeken gepleegd, al mijn vrije dagen gingen voor de volle honderd procent naar de verkiezingen. Mijn bekendheid is er vooral gekomen omdat ik al dertig jaar actief ben in het Brugse verenigingsleven. De keuze voor CD&V is een ander moeilijk verhaal. Ik had geen politieke kleur tenzij die van alle kleuren dooreen. Vier partijen hadden mij uitgenodigd, twee heb ik meteen afgewezen, CD&V scoorde best op mijn wensenlijst.’

‘Op verkiezingsdag ging het aantal voorkeurstemmen crescendo, maar ik heb (nog) geen jaloezie ervaren. Ik had ook geen voorkeursbehandeling gevraagd, wel een plaats in de toptien en mijn interesse getoond voor het domein cultuur.’

EXit: U hebt in de aanloop naar de verkiezingen vaak kritiek geuit op het gevoerde cultuurbeleid.

Nico: ‘Dat klopt, maar het heeft geen zin om daar nu nog op terug te keren. Passé. Ik vond dat er cultureel iets ontbrak en dat besloeg zowel de volkse cultuur als die van de highbrow. De meest gehoorde klacht was dat er voor een stad als Brugge veel te weinig op het menu stond. De mensen waren teleurgesteld, haakten af, gingen weg. Ik ga proberen om het beter te doen en binnen zes jaar zien we of ik daarin ben geslaagd.’

EXit: Het staat bol van de goede voornemens.

Nico: ‘Natuurlijk. Ik ga dan ook ‘babbelen’ met iedereen uit de sector. Velen zijn al langs gekomen, anderen staan op het lijstje. De dagelijkse communicatie via Facebook zet ik voort, maar de input wordt voortaan meer cultureel ingevuld. Reacties welkom. Ik ga ook de diensthoofden-cultuur op gezette tijdstippen samenbrengen. Ik wil weten wat er leeft in de sector en wat de urgente noden zijn. Zij zijn zelf ook vragende partij. Na zes jaar beleid wil ik niet horen: we hebben hem nooit gezien, hij was nooit bereikbaar.’

 EXit: Er moeten straks heel wat functies definitief ingevuld worden. Het Cultuurcentrum bijvoorbeeld.

Nico: ‘Van het niet vervangen van mensen die met pensioen gaan, wordt afgestapt. Dat is nodig ook. Daarnaast zijn sommige mensen op cruciale functies al lang waarnemend. Ook de stadsbibliotheek Biekorf staat voor uitdagingen. Straks gaat een aantal mensen, één derde van het personeel zegt men mij, met pensioen. Dat geeft problemen.’

EXit: U bent ook één van steunpilaren van het Kantcentrum in de Balstraat. U blijft daarin actief?

Nico: ‘Met uitzondering van de Brugge Foundation (LF. Erfgoedbewaking met o.m. de Sint Godelieve-abdij in de Boeveriestraat) behoud ik al mijn functies, zo ook die van het Kantcentrum. Dat blijft een moeilijk, maar leefbaar verhaal. Zo bereiken we op woensdagmiddag bijna 20 kinderen. Mooi toch? Straks worden we trouwens misschien erkend als ‘officieel museum’.’

‘En ja, ik ken de kritiek van Martine Bruggeman (LF. Gemeenteraadslid NV-A en kantspecialiste) dat we meer moeten inzetten op hedendaagse kant, maar die kritiek klopt niet. Hedendaagse kant maakt wel degelijk deel uit van de docentenopleiding en sommigen gaan in die richting verder na hun studies bij ons. Bovendien heeft Kant-Act, de organisatie waar Martine een drijvende kracht is en mooi werk levert rond hedendaagse kant, onderdak gevonden in het Kantcentrum.’

EXit: U hebt ontslag genomen uit de Brugge Foundation dat zich aankondigt als een moeilijk verhaal en wacht op een totaalplan.

Nico: ‘De Foundation neemt geen politici op in haar bestuur, zodoende. Maar ik blijf het dossier volgen. Het is zeker geen gemakkelijk verhaal, want een beschermde site. Bovendien wil men niet scheep gaan met commerciële partners. Het is uitkijken naar aanbiedingen. Anima Eterna Brugge zou graag de indrukwekkende instrumentenverzameling daar onderbrengen. Is één piste. Voorts kan de (nog niet ontwijde) kapel straks na restauratie gebruikt worden voor allerlei soorten activiteiten als lezingen en dergelijke. Ook de prachtige tuin biedt tal van mogelijkheden, van moestuin tot Boer Kimpe. Maar op het grote plan is nog wachten. Er zijn plannen.’

EXit: U staat ook geboekt als voorvechter van het behoud van het Brugse dialect. Is dat geen strijd voor een verloren zaak?

Nico: ‘‘Maar potverdikke nee, nee, nee. Dialect is een deel van onze cultuur. We moeten beide taalvarianten beoefenen. En het leeft. Onze boekjes over het Brugse dialect verkochten als zoete broodjes. Ik noem dat oraal erfgoed. Ik droom trouwens van een ‘De week van het Brugs’. Dat dossier zit in mijn hoofd.’

EXit: De link tussen cultuur en toerisme is ook een van uw dada’s.

Nico: ‘Zal wel zijn. Die band moet nog hechter gesmeed worden dan nu het geval is. Met schepen Philip Pierins en toerismemanager Dieter Dewulf zitten we straks aan tafel. Er gebeurt immers op cultureel vlak heel veel in Brugge dat meer kan worden gepromoot en op een andere manier. Voorbeeld? Ik denk aan de ambitieuze werking van De Republiek dat een hele wijk (buurt Sint-Jakobskerk) wil meenemen in een creatief verhaal en waar ik veel van verwacht. Ik denk aan Handmade in Brugge dat een keurmerk voor handenarbeid moet worden zoals design dat is voor Kortrijk. Creatieve ambachten moeten nog meer een speerpunt worden en toerisme kan daarin een helpende hand bieden.’

EXit: Aan wie hebt u al bijkomende subsidies beloofd?

Nico: ‘Aan niemand, maar ik praat met iedereen en luister. Zo heb ik begrip voor de verzuchting van de socio-culturele verenigingen die al vele jaren vragende partij zijn voor een correcte subsidiëring. Het Concertgebouw klopt ook aan de deur en hoopt op een forse inhaalbeweging. Maar de financiële ruimte is beperkt. Het is trouwens voor al die dossiers wachten op ons beleidsplan dat in maart op tafel moet liggen.’

 EXit: In deze EXit laten Gezelle-kenners hun licht schijnen op het Guido Gezellemuseum. Men vraagt actie. Dringend.

Nico: ‘Pas toch op met die bezoekersaantallen. Weet dat de tuin, toegankelijk via een aparte ingang, veel bezoekers ontvangt die echter niet de stap zetten naar het museum. Ik begrijp dat, want de aankleding is magertjes. Ook directeur Musea Till Holger Borchert zegt mij dat er iets moet gebeuren. Diezelfde kritiek geldt ook voor de bezoekerscijfers van het Gentpoortmuseum. Maar ik predik nog eventjes geduld. Straks heropent zowel het Gruuthusemuseum als het museumdeel van de Onze-Lieve-Vrouwekerk en is het nog even wachten op een definitief advies voor de uitbreiding van het Groeningemuseum. Voor dit laatste dossier blijven twee mogelijkheden open (KTA-site of Sint-Andreasinstituut), maar als u mijn voorkeur vraagt in deze zeg ik ‘site Sint-Andreas’.’ (LF)