Exit Magazine

Vorig jaar behandelden tal van Brugse groepen de queen of pop Madonna met de nodige egards voor haar zestigste verjaardag, Dit jaar valt de bijna 70-jarige Amerikaanse Tom Waits die eer te beurt in de Stadsschouwburg. Op zaterdag 16 maart covert een delegatie van de Brugse pop- en rockscene de schoonste en strafste songs van onze rockheld-met-de-rauwste-schuurpapieren-stem.

Het concept van de Brugotta tribute-avond voor Tom Waits oogt simpel, maar zal heel wat verrassende songinterpretaties opleveren. Het oeuvre van Waits is immers zeer uitgestrekt, van jazz en blues tot avantgardistische rockmuziek, Balkanfolk en cabaret. Volgende Brugse artiesten gaan ermee aan de slag: Alexander Einfinger, Berth, BIG JOE AND PHANTOM 309, Cosy Corner, Four In Affairs, Dirty5, Inge Stassen, Koeferbak Funk, Kung Foef, Lemon, Les Daniels, MAANBAR, N-Carbon, OZiUM, Peter De Blieck, Small Change, Steel Orchid, Straitjacket, UMBRA, Ziggy en Metronoom Band (onder leiding van Steven Van Havere).

‘Tom Waits was voor ons eerder een onrechtstreeks bron van inspiratie’, zegt Hans Vermeersch van Lemon. ’Zijn geëxperimenteer met percussie is/was wel uniek, en heeft niet alleen ons geïnspireerd om op dat vlak dingen te proberen in de studio. Zijn mix van jazz, blues en experimentele elementen vind ik zeer buitengewoon. De muziek van Tom Waits heb ik vooral in mijn jeugd beluisterd, in een fase waarin Leonard Cohen, Bob Dylan erg belangrijk waren. Ik vind hem een even unieke stem als die twee andere namen. Zijn muziek weet als geen ander het nachtleven op te roepen voor mij. Daarnaast ben ik ook erg fan van zijn werk als acteur, in films als Rumble Fish, The Fisher King en recent, met stip, The Ballad of Buster Scruggs.’ Lemon speelt een cover van ‘Blind Love’, een nummer van het album ‘Raindogs’.

Karen Vanhulle zou de muziek van Waits niet spontaan opleggen. ‘Ik ben er niet mee opgegroeid, maar ik kan wel zijn schrijfstijl en de uiteenlopende (donkere) sferen van zijn songs appreciëren. Tom Waits betekent voor mij experiment, creativiteit en vrijheid. Zijn stijl straalt dit uit. Voor Brugotta ben ik aan de slag gegaan met het nummer ‘Soldier’s Things’. De melodie, moraal en sfeer inspireerden me van in het begin. Het is een moderne interpretatie geworden met sporen van de herkenbare melodie en daarover een zwoel, mysterieus en prikkelend laagje. Van het repertoire dat ik van hem ken, scoort dit nummer het hoogst voor mij.’

Het leven samengevat in een zin

Wat de groep MAANBAR aantrekt in ‘s mans muziek, is zijn bezwerende, bijna sjamanistische manier van zingen. ‘We zijn geen fans van Tom Waits die heel zijn oeuvre kunnen reciteren of per se als hem willen klinken. Dat is ons inziens onmogelijk. Er is niets dat klinkt als Tom Waits, zoals Tom Waits. Hij is één van die artiesten die in een simpele zin een heel leven lijkt te steken. Waits kan ‘I love you’ zingen met minstens tien extra betekenissen. Naast tristesse en roes klinkt daar dan ook nog eens een portie wrange humor door. Vreemd genoeg is ook de zin naar whisky iets hoger bij het beluisteren van zijn platen’, legt Dicky Antoine van MAANBAR uit die op 16 maart kiest voor een Nederlandse versie van ‘Picture in a Frame’ uit het album ‘Mule Variations’. ’Hij heeft een eigen soort genre gecreëerd. Dat is weliswaar divers – voor elke bar een andere plaat –  maar vooral altijd en ontegensprekelijk zijn eigen geluid. Dat is bijzonder. Het is enerzijds eenvoudig om Tom Waits te imiteren. Onlangs testten we dat nog uit op een repetitie met onze eigen songs en teksten. Hilarisch om te doen, want het is een betrekkelijk eenvoudig trucje. Geloofwaardig is het zelden tot nooit. Grote artiesten hebben een herkenbaar en bijgevolg te imiteren geluid, maar dat maakt hen natuurlijk ook erg uniek. Wij koesteren Tom Waits voor luistermomenten in de late uren en zagen dit project als een uitdaging. Op zich denk ik niet dat we het zouden hebben aangedurfd om Tom Waits zomaar te coveren in onze set.’

Niet te doorleefd graag

Francis D’Hondt van Cosy Corner is eerder fan van zijn eerste platen ‘Closing Time’ uit 1973 ‘The Heart of Saturday Night’ uit 1974. ‘Op die platen zingt hij nog min of meer met een zuivere stem. Ik ben niet echt fan als zijn stem te doorleefd gaat klinken. De songs op ‘Closing Time’ kun je echt beleven als ze op het juiste moment in je leven opduiken. Wij kiezen op Brugotta voor ‘Old Shoes’ uit ‘Closing Time’ omdat dit nummer onze band het best ligt. We hebben er een lapsteel aan toegevoegd zodat de song een country tint krijgt.’

De ‘zingende tandarts’ Inge Stassen was niet zo vertrouwd met het oeuvre van Waits. ‘Voor de Brugotta-tribute heb ik mij afgelopen zomer verdiept in het repertoire van Tom Waits. Ik heb heel wat liedjes beluisterd en gezocht naar songs die ik mooi of geschikt vond om te coveren. Ik zing in een band, maar mijn collega’s zijn geen Tom Waits-fans en liepen niet over van enthousiasme om een nummer van hem te spelen. Daarom heb ik uiteindelijk een song gekozen waar ik in mijn eentje iets mee kon doen. ‘Diamonds on my Windshield’ is een song die gebouwd is op een loop in de bas. Dat is een kort stukje dat voortdurend herhaald wordt. Ik ben geen bassist, maar wel fluitiste. Ik heb ook een elektronisch blaasinstrument (Roland Aerophone) en een loopstation. Daarmee heb ik een opname gemaakt.’ (ADC)

_____

http://www.ccbrugge.be