Exit Magazine

 Bruggeling Maarten Goethals, tot voor kort Wetstraat-journalist bij De Standaard en vandaag woordvoerder van Hubertus Vereniging Vlaanderen, heeft na de poëzie nu ook de romankunst omarmd. ‘De Fragmenten’ is volgens de uitgever ‘een roman’, maar de auteur houdt het liever op ‘een novelle’. Het verhaal gaat over een fictief land, een koningin die sterft en een volk dat verweesd achterblijft. De Fragmenten gaat dan ook over het ‘Wat nu?’.

 Vier jaar terug debuteerde Goethals als dichter met de bundel Hees die een lovende ontvangst kreeg. Christina Van Geel noemde in EXit Hees ‘een bundel die je graag dichtbij houdt, om af en toe de woorden te proeven, en misschien een glimp op te vangen van de essentie’. En toen bleef het poëziegewijs stil rond de dichter.

Maarten Goethals: ‘Hees was vrij snel uitverkocht, wat in Vlaanderen toch al een prestatie is. De voorbije jaren heb ik mij als dichter echter beperkt tot een aantal gedichten voor het poëzie-tijdschrift Het Liegend Konijn. Ik werk nu verder aan een nieuwe bundel, maar ik heb de voorbije vier jaar vooral aan De Fragmenten gewerkt en geschaafd.’

EXit: Poëzie in Vlaanderen is een hachelijke onderneming.

Goethals: ‘Jazeker, je wordt er schatrijk van (…) maar ondanks de matige belangstelling in Vlaanderen voor poëzie blijft het een fantastisch medium. In Nederland is de achting voor ‘de dichter’ veel groter dan hier.’

‘De dichters die hier de media halen zijn vaak halve standup-comedians, enfin: dit is mijn aanvoelen. Anderzijds verkoopt poëzie zichzelf ook slecht. Het onderwijs verliest zijn aandacht voor poëzie en dat is een spijtige zaak. Poëzie is een aparte taal met eigen wetmatigheden die je moet leren. Daarom, leer jongeren Hugo Claus te lezen, er is bij hen een gevoeligheid voor dit medium. Er is bovendien op dit moment een interessante lichting op komst die vooral scoort via Facebook en Instagram.’

EXit: De Fragmenten is een roman en een ei waarop u lang hebt gebroed.

Goethals: ‘Het staat zo op de cover gedrukt, maar ik noem het zelf liever een novelle. Het is beperkt qua ambitie. Een roman heeft verschillende verhaallijnen, terwijl De Fragmenten focust op één groot thema. Het woord novelle verwijst naar nouveau en iets nieuws, maar is hier als genre weinig gebruikelijk.’

EXit: Licht u eens een tip van de sluier?

Goethals: ‘De Fragmenten gaat over een fictief land, een monarchie en de laatste koningin die sterft. De vraag is dan: wat nu? Het hoofdpersonage, een journalist met vakantie, houdt een dagboek bij waarin hij zeven dagen lang noteert wat dat doet met hem en het volk. Die zeven dagen zijn een soort niemandsland, een onbestemde ruimte. Er kan van alles gebeuren en dat zorgt voor heel veel onzekerheid en onrust. Dat gevoel probeer ik speculatief te beschrijven. Een monarch betekent veel voor elk van ons en is daardoor ook een van de laatste grote verhalen.’

EXit: Aan uw verhalen in De Standaard is vrij plots een eind gekomen. U zoekt nieuwe horizonten?

Goethals: ‘Ik heb mijn job bij de krant stopgezet omdat ik het gevoel kreeg dat ik mezelf aan het herhalen was. Na een aantal dienstjaren stel je vast dat sommige verhalen telkens terugkeren en dat bezorgt je een déjà vu-gevoel. Ik voelde aan dat het vuur van de verontwaardiging was gaan liggen, dodelijk voor een journalist, maar sans rancune. De Standaard blijft een fantastische gazet.’

EXit: ‘U bent nu de woordvoerder van Hubertus Vereniging Vlaanderen. U wordt jager en moet de media tekst en uitleg geven?

Goethals: ‘Niet dus. Ik vind dat vooral de jager in beeld moet komen en veel minder de woordvoerder. Wel wil ik iedereen die op televisie of radio komt, zo goed mogelijk bijstaan. Ik zie mijn opdracht vooral in het bijsturen van het imago van de jager die nog steeds kampt met een negatieve perceptie. Onterecht, vind ik. Ik ga dus zeker assertiever communiceren en het debat proberen te sturen. Voorts ben ik een luisterend oor voor de achterban, klaar om mooie verhalen te brengen over opmerkelijke figuren.’ (LUC FOSSAERT)

Maarten Goethals, De Fragmenten, uitgeverij Vrijdag, 18,95 euro