Exit Magazine

foto EDM

‘Qua techniek en virtuositeit zijn de Australische gezelschappen top’

Na twaalf jaar staat het festival December Dance stevig op de nationale en internationale danskaart. Waar vorig seizoen het programma in handen was van curator Christian Rizzo, is de blik dit keer opnieuw op een dansante regio gericht. Onder de noemer ‘Dancing Down Under’ staat de rijke dansscène uit Australië en Nieuw-Zeeland centraal. Georg Weinand is de nieuwe artistiek coördinator dans in Brugge. Hij heeft het festivalprogramma geërfd van zijn voorganger Samme Raeymaekers.

EXit: ‘Dancing Down Under’: wat moet het publiek zich hierbij voorstellen?
Georg Weinand: ‘Dans in een regio is altijd geworteld in zijn geschiedenis. Daarom is wat context handig. Australië en Nieuw-Zeeland waren tot aan de ‘ontdekking’ van het continent in de achttiende eeuw autonome eilanden met een rijke, eigen cultuur. De Westerse kolonisatie heeft er, net als elders, verstrekkende gevolgen gehad. Op een bepaald moment was de oorspronkelijke cultuur er bijna onbestaande. Ook nu nog is die spanning tussen ‘oud en nieuw’ te voelen en wordt de vraag gesteld van wie het land eigenlijk is. Het blijft een heel complex gegeven. Aan het festival is een kleine tentoonstelling gekoppeld met landkaarten van Australië. Op eentje staat het continent in het midden op de wereldkaart en krijg je de kans om de wereld vanuit een andere oogpunt te zien.’

EXit: Speelt de openingsvoorstelling Complexity of Belonging daar op in?
Weinand: ‘Deze compacte, betekenisvolle titel sluit daar inderdaad heel goed op aan. De veelgeprezen Nederlandse choreografe Anouk van Dijk nam in 2012 het gerenommeerde Australische dansgezelschap Chunky Move over. Ze zet negen dansers op de scène. Zij worstelen één voor één met de vraag: ‘Hoe moeilijk kan het zijn om ergens bij te horen?’ Van Dijk werkte voor deze grote, dansante choreografie samen met regisseur Falk Richter. Hij schreef de tekstfragmenten en er worden ook videobeelden in het concept verwerkt.’

EXit: Zijn er nog voorstellingen binnen dit thema?
Weinand: ‘Het Australian Dance Theatre en Garry Stewart spelen met The Beginning of Nature visueel en esthetisch in op de rituelen van de bronbevolking, op ritmes uit de natuur als dag en nacht, de seizoenen, de getijden, volwassen worden … Twee vocalisten zingen de partituur van componist Brendan Woithe in Kaurna, de eerste inheemse taal van de Australische Adelaide Plains. Een heel expressionistische, beeldende voorstelling.’

EXit: Hoe past een voorstelling van het Ballet Vlaanderen binnen dit programma?
Weinand: ‘Het gezelschap brengt een choreografie van de Australische choreografe Meryl Tankard. Zij heeft een heel eigen signatuur en heeft internationaal een bijzonder mooie carrière uitgebouwd. Met Furioso maakte ze wereldwijd furore. In deze indrukwekkende choreografie, deels aan touwen in de lucht, gaat ze in op de binnen de danswereld heel actuele genderproblematiek. De grenzen van mannelijkheid en vrouwelijkheid worden tot het uiterste gedreven.’

EXit: Er is ook werk van jonge makers?
Weinand: ‘Australië is een groot continent met veel hedendaagse dansgezelschappen. Qua techniek en virtuositeit zijn die vaak indrukwekkend. Een weekend lang is er aandacht voor de volgende generatie die heel explorerend werkt. Op één dag zijn telkens twee, drie makers te ontdekken. Rising star James Batchelor werkt in Deepspace samen met beeldend kunstenares Annalise Rees. Hij onderzoekt hoe lichamen zich verhouden in de ruimte. Daniel Kok en Luke George tasten dan weer de grenzen van verlangen, vertrouwen en macht af.’

EXit: Welke voorstelling wil je zelf zeker niet missen?
Weinand: ‘Mijn voorganger Samme Raeymaekers heeft het programma samengesteld. Ik heb zelf weinig live gezien. Australië is niet meteen een evidente regio om op prospectie te gaan (lacht). Daarom ben ik vooral heel nieuwsgierig. Ik laat me, mee met het publiek, graag verrassen. Ik heb alle vertrouwen in de keuzes van Samme. Ik kijk vooral uit naar The New Zealand Dance Company. Die brengt een triple bill. In twee uur krijg je drie heel uiteenlopende signaturen te zien. Ook Split van Lucy Guerin wordt heel mooi. Een eenvoudige, minimalistische choreografie met twee danseressen die synchroon bewegen op een speloppervlakte die steeds kleiner wordt.’

EXit: Je bent ondertussen enkele maanden aan de slag in Brugge. Hoe ervaar je deze stad als dansstad? Wat is nog mogelijk?
Weinand: ‘Brugge heeft prachtige locaties en platformen en er is heel wat expertise in cultureel ondernemerschap. De alliantie tussen Cultuurcentrum Brugge, het Concertgebouw en KAAP is in de danswereld en zeker in ons land, uniek. Deze troef ontdek je pas als je hier bent. Buiten onze regio zijn er zich heel weinig mensen van bewust. Dat gegeven moeten we veel beter uitspelen. Inhoudelijk is een geloofwaardige kwaliteitstandaard opgebouwd, maar na de vraag ‘wat is goed?’ stelt zich nu ook de vraag: ‘wat is belangrijk?’, ‘waar gaat het vandaag om?’, ‘waar heeft het publiek behoefte aan?’, ‘waar pakken wij met deze alliantie verantwoordelijkheid voor en welke accenten leggen we, in en over de stad heen?’. In hoeverre kan ‘de kunst van het eigen lichaam’ ook invloed hebben op hoe wij met ons lichaam in de wereld leven? In samenspel met de opgebouwde expertise zou ik me graag inzetten om het volgende hoofdstuk van dans in Brugge mee vorm te geven.’

EXit: Een startpunt voor een volgende editie van December Dance?
Weinand: ‘In 2019 volgen we nog het bestaande stramien en is opnieuw een curator aan zet. De keuze viel op het collectief Needcompany dat een heel rijke waaier aan disciplines beheerst. Daarna wil ik gaan nadenken over een andere formule. De gesprekken lopen volop, dus ik hoop dat ik dan voor nog meer dansant vuurwerk kan zorgen!’ (SD)

______

www.decemberdance.be