Exit Magazine

‘Samen theater maken schept een onbetaalbare band’

Het Sint-Kruise theatergezelschap Reynaert wordt dit seizoen zeventig. Het gezelschap bleef sinds 1948 onafgebroken actief. Voorzitster vandaag is Els Janssens. Haar vader was één van de stichters, haar grootvader en moeder maakten deel uit van de kring. Samen met secretaris Veronique Declerq, het bestuur en de leden is ze klaar voor de feestelijke jubileumproductie Deurdedeurdeur eind november 2018 in het Gemeenschapshuis in Sint-Kruis.

EXit: Jullie vieren zeventig jaar met een echte deurenkomedie?
Els Janssens: ’We kiezen inderdaad voor een fris, sprankelend stuk voor een ruim publiek, want zij zijn de reden van ons bestaan. Deurdedeurdeur is een bewerking van de klassieker Stilte Aub van Michael Frayn. Het is een geliefd stuk in amateurtheatermiddens, maar deze versie is wel erg origineel. Zoals de titel doet vermoeden, gaat het om een echte deurenkomedie met een heel typische aaneenschakeling van intriges, verwarringen en spanningen, maar het zit vooral boordevol humor.’

EXit: Het stuk vormt een inkijk in het leven achter de schermen van het theater?
Veronique Declercq: ‘Een theatergezelschap staat op enkele repetities van de première. De tijd dringt, maar er staat nog heel wat niet op punt. Het publiek ziet het stuk eigenlijk drie keer vanuit een ander standpunt: één keer op de generale, één keer vanuit de coulissen en tenslotte zien ze ook de voorstelling zelf die uitmondt in een komische chaos.’

EXit: Vormt zo’n komedie nog een uitdaging voor een kring die zeventig jaar bestaat?
Janssens: ‘Heel zeker. Deurdedeurdeur is een komedie, maar het is geen eenvoudig stuk om te brengen. Het tempo ligt zeer hoog en de tekst is een hele boterham. Ook het decor is een hele uitdaging, net door die drie verschillende standpunten. Gelukkig kunnen we rekenen op een pak decormedewerkers en acteurs die ook achter de schermen een handje toesteken.’

 EXit: Wat vandaag binnen het amateurtheater vandaag niet altijd evident is?
Declercq: ‘Reynaert heeft nog steeds een gedreven kern die regelmatig wordt aangevuld met jonge, nieuwe mensen, maar dat is inderdaad niet vanzelfsprekend. Het culturele aanbod is veel groter dan vroeger en mensen investeren minder tijd in één hobby. Amateurtheater vraagt een groot engagement. Drie keer per week repeteren, zes voorstellingen, tekst instuderen, decor opzetten, drukwerk opmaken … Maar de voldoening die je krijgt, is nog steeds heel groot. Als je zo nauw en gedreven met mensen samenwerkt, schept dat een onbetaalbare band.’

EXit: Reynaert is één van de oudste nog actieve Brugse amateurtheaterkringen?
Els Janssens: ‘Ons theatergezelschap ontstond kort na de Tweede Wereldoorlog vanuit de kring ‘Volksverheffing’ die tijdens de oorlog had opgehouden te bestaan. Er was geen zaal meer, want de ruimte waar de voorstellingen plaatsvonden, werd ingepalmd door spullen van mensen die op de vlucht waren. Toen mensen na de oorlog de draad van het normale leven opnieuw konden oppikken, namen enkele oud-leden van de Volksverheffing het initiatief om, samen met enkele jongeren, een nieuwe kring op te richten. Op 14 september 1948 was Reynaert een feit. De naam verwijst naar de guitigheid en spitsvondigheid van het hoofdpersonage uit het middeleeuwse verhaal.’

EXit: Destijds speelde Reynaert met alleen mannen?
Janssens: ‘Onder druk van de kerk mochten vrouwen inderdaad geen theater spelen. Mijn grootvader kroop daarom destijds in de huid van een barones, wat ongetwijfeld hilarische taferelen opleverde. Onze toenmalige regisseur wilde wel vrouwen op de planken en trok daarom zelfs even richting Nederland om met een gemengde groep te kunnen spelen. Na drie jaar volgde dan toch een belangrijk kantelpunt en werd Reynaert in 1951 een gemengd gezelschap. De geleden schade werd trouwens ruimschoots goedgemaakt. Vandaag telt ons bestuur iets meer vrouwen dan mannen (lacht).’ (SD)

http://www.toneelreynaert.be