Exit Magazine

Van vrijdag 7 tot en met zondag 30 september brengt Uitwijken cultuur tot in de voortuinen van Brugse deelgemeenten. Brugge Plus vzw organiseert ook dit jaar theater, cinema, muziek, circus, concerten en veel meer in de wijken van Sint-Kruis, Sint-Andries, Assebroek en Sint-Michiels. Tijdens Uitwijken presenteert het Gents productiehuis Blauwhuis zijn voorstelling Landloper. Het verhaal gaat over onderweg zijn: beslissen om te vertrekken, het kiezen van een pad en alle maffe ontmoetingen die daarbij horen.

EXit: Wat is Blauwhuis?

Michaël Minjauw: ‘Blauwhuis is een combinatie van twee dingen. Enerzijds is Blauwhuis een productiehuis dat films maakt en produceert. Anderzijds brengen we jeugdtheatervoorstellingen die al heel vaak in de creatieve buitenlucht van Uitwijken werden geboren en later een eigen leven gaan leiden in de theaterzalen of daarbuiten.’

EXit: In welk opzicht verschilt Blauwhuis van andere productiehuizen?

Minjauw: ‘Blauwhuis brengt jeugdvoorstellingen die aan de ene kant een hoog rock-’n-roll-gehalte hebben en zeer energiek zijn, maar die aan de andere kant ook op een speelse manier een gevoelige snaar raken en heftige thema’s niet uit de weg gaan. Bovendien is hetgeen we maken niet alleen tijdloos, maar ook zeer eigentijds. Onze voorstelling Wilt Hard werd gemaakt voor pubers en ik heb die gezien terwijl ik tussen het jonge geweld in de zaal zat. Het is indrukwekkend als je zo’n publiek dat barst van de onvoorspelbare puberende hormonen toch kunt meekrijgen in een verhaal.’

 EXit: Op Uitwijken brengen jullie de voorstelling Landloper die wordt omschreven als een ‘theatrale roadmovie’. Wat mag ik me daarbij voorstellen?

Minjauw: ‘Je hebt heel veel films, theater en literatuur over personages die onderweg zijn en van alles meemaken op hun tocht. Ik vind het zeer boeiend om te zien welke interessante ontmoetingen je soms meemaakt en hoe vaak je als mens onderweg bent. Eigenlijk zijn we als mens altijd in beweging, ook al staan we daar nooit bij stil. Ook als we slapen, neemt onze geest soms met ons een loopje in rare dromen. Als ik dat zie in verhalen, raakt me dat en wil ik daarmee aan de slag gaan.’

EXit: Kunnen jullie zich herkennen in de rondtrekkende personages?

Minjauw: ‘Het gegeven van onderweg zijn is mij niet onbekend. Ik ben bijvoorbeeld al heel veel verhuisd. Ik heb ook al veel maffe ontmoetingen gehad. Ik vind het ook heel erg interessant om te onderzoeken waarom een personage vertrekt en met een tocht begint. Verder vind ik de zoektocht naar een thuis boeiend. Wat is thuis? Het antwoord op die vraag is nooit hetzelfde. Binnen tien jaar kan jouw thuis helemaal anders zijn. Die zoektocht is bovendien universeel, hoe jong of oud je ook bent.’

EXit: Hebben jullie de plekken al gezien waar Blauwhuis zal spelen op Uitwijken?

Michaël Vandewalle: ‘Marec Zeghers van Uitwijken heeft onze roadmovie al in gang gestoken tijdens een uitvoerige rondleiding om te zien waar het ideaal zou zijn om te spelen. De locaties zien kan ook inspirerend werken.’

EXit: Zou het niet het road-moviegevoel versterken mochten jullie de speelplekken pas ontdekken op de dag van de voorstelling?

Minjauw: ‘Dat is te risicovol, want je zou beperkingen kunnen ondervinden waardoor je een deel van je verhaal niet kunt spelen.’

Vandewalle: ‘Het is ook belangrijk om te weten welk uitzicht je hebt. Zo begin je niet te schrijven over een stedelijke omgeving terwijl je speelt in de natuur. Stel dat je speelt op een open vlakte of een bos, creëer je een andere vorm van fantasie. Bij een open verkaveling zie je enkel de verkaveling. Als je de show daarentegen in een bos opvoert, kun je als toeschouwer fantaseren dat er nog een hele wereld in dat bos leeft.’

EXit: Wat verwachten jullie ervan?

Silke Thorrez: ‘Ik vind het superspannend om viermaal dezelfde voorstelling op een andere plek op te voeren. Ik ben ervan overtuigd dat het op die manier vier verschillende opvoeringen zullen worden. Ook het gegeven van buiten spelen vind ik leuk. Je hebt de toevallige natuurelementen, voorbijgangers en het feit dat mensen niet vastzitten in een zaal.’

Minjauw: ‘Door onverwachte gebeurtenissen wordt spelen in openlucht magisch. Onze vorige voorstelling Richarken speelden we op een plein in Zeebrugge dat volledig ingesloten was door huizen. Het had al de hele dag geregend, maar toen we de plek naderden, begon de zon de hemel open te breken. In de eerste scène maakten de personages ruzie. Net op dat moment vlogen er enkele meeuwen voorbij waar we op den duur ook ruzie mee maakten. Die verrassingen kunnen zowel bijdragen aan je show, als tegenwerken. Regen, mensen die lawaai maken of een hond die zit te blaffen … Het kan ook tegenvallen, maar dat maakt het net spannend. Je weet nooit op voorhand wat er gaat gebeuren.’ (FL)

http://www.bruggeplus.be