Exit Magazine

Foto, Jens Muskee

Van 20 tot en met 22 april loopt er in De Tank de tentoonstelling ILVSX!?. De expo omvat talloze kunstwerken van (inter)nationale beeldende kunstenaars die enkele thema’s rond seksualiteit behandelen zoals gender, pornografie, maagdelijkheid en exhibitionisme. Onderwerpen die nooit ver weg zijn. “Het is een brede waaier aan deelaspecten. Iedereen kan op een of andere manier getriggerd worden,” aldus curator Benedict Vandaele.

Waarvoor staan de letters ILVSX!?

Benedict Vandaele: “I love sex. Het uitroepteken staat voor het plezier dat eraan vasthangt. Het vraagteken staat in contrast tegenover dat plezier omdat er ook heel wat problematieken zijn rond seksualiteit. Na het recente MeToo-debat heb ik mezelf de vraag gesteld: hoe gaan we met elkaar om in de seksualiteit? Een knipoog geven aan een schone deerne kan al raar geïnterpreteerd worden.”

Is deze tentoonstelling uniek voor Brugge?

Vandaele: “In Brugge zijn er verschillende musea, kunstplatformen en galerijen. Ik ben ervan overtuigd dat seksualiteit ook in die plekken aanwezig is, al dan niet traditioneel of doorbrekend. Maar omdat ik werk met deelaspecten, zal het ergens wel vernieuwend zijn. Al die thema’s zijn sowieso al ergens besproken, maar het feit dat ik ze tegelijk samenbreng in een kunstruimte, maakt het wel uniek.”

Hoe heb je de kunstenaars geselecteerd?

Vandaele: “In het begin had ik een twintigtal kunstenaars in het achterhoofd. Uiteindelijk heb ik zeven kunstenaars geselecteerd zodat het publiek een overzicht krijgt van verschillende aspecten van seksualiteit. Ik heb er ook bewust voor gekozen om enkele kunstenaars uit Brugge te benaderen. Daarnaast wou ik zowel artiesten aan bod laten komen die al vergevorderd zijn in hun artistieke praktijk als anderen die tot nu toe onderbelicht bleven. Philippe Somers bijvoorbeeld heeft al een aantal tentoonstellingen gedaan, maar de grote meerderheid is al actief op internationaal niveau. Ook vond ik het belangrijk om kunstenaars te selecteren vanuit verschillende leeftijdsgroepen. Ten slotte was ook genderidentiteit een belangrijke factor tijdens het selectieproces.”

Wie zijn de kunstenaars?

Vandaele: “De eerste kunstenares is de Amerikaanse Liparoto. Zij heeft negen maanden geleefd als man. Bij haar is gender en fluïditeit zeer belangrijk. Zij zal de video Andrew a Strong Courageous Warrior tonen die al heeft gespeeld op het Internationaal Filmfestival van Rotterdam. Voor Brugge wordt het alvast een primeur.”

“Een andere kunstenares is Elisabeth Van Dam. Bij haar gaat het vooral over erotiek en lust. Zij ziet seksualiteit als een positieve energiebron. Verder stelt ze de grenzen van genderidentiteit, seksuele vrijheid en feminisme in vraag. Een van de kunstwerken dat ze zal tonen is het zelfportret-sculptuur Voodoo Child. Daarnaast doet ze ook performances en maakt ze schilderijen, tekeningen en poëzie.”

“De volgende artiest is Flor Maesen. Hij studeert fotografie aan het KASK in Gent en maakt voor de tentoonstelling de installatie The Promised / Land / of Confusion. Het centrale beeld is een man die zichzelf pijpt, een symbool voor de hebzucht en egocentrische samenleving.”

“Verder is er de Zuid-Koreaanse Chego. Zij zal een grote digitale collage tonen van pornografische beelden. Zij werd in haar geboorteland geconfronteerd met een problematische manier van seksuele voorlichting. Ze kreeg dat aan de hand van abortusvideo’s waardoor Chego seksualiteit begon te associëren met angst. Eenmaal buiten de schoolmuren waren pornografie en prostitutie overal aanwezig. Ook in België verloopt de voorlichting niet altijd optimaal. Meer en meer organisaties nemen dat nu gelukkig over, maar veel generaties hebben dat intieme moment nog gekregen van leerkrachten. Het is dus een universeel probleem.”

“De Nederlander Jans Muskee zal drie monumentale geschilderde tekeningen tonen. De kunstenaar toont ons een reeks van precaire taferelen waar we liever niet mee geconfronteerd worden: Frustratie, obsessie, pijn, schuld, angst en onvermogen … Via een raadselachtig element krijgt de kijker een actieve rol om te weten te komen wat Muskee wil zeggen. Jans’ werkt gooit het suggestieve in het midden waarmee hij de kijker confronteert met zijn eigen reflectie. Nog beter zou zijn mocht de toeschouwer in dialoog treden met andere kijkers. Dat kan als koppel, maar ook mensen die hij of zij tegenkomt in de tentoonstelling.”

Wie is het Brugs talent?

Vandaele: “Hanne Louisia is met haar twintig lentes de jongste telg. Hanne onderzoekt haar eigen persoonlijkheid via allerhande aspecten. Een daarvan is seksualiteit: het exhibitionisme en de grens tussen het private en het publieke domein. Voor de expo zal zij een transparante koepel maken. Als je daarin kijkt, zie je als het ware haar natuurlijke habitat. Soms zal ze ook in die koepel aanwezig zijn en zich omringen met persoonlijke objecten. Door haarzelf te onthullen als een kijk-object, wordt de toeschouwer geconfronteerd met zijn voyeuristische status.”

“De laatste kunstenaar en tevens Bruggeling is Philippe Somers. Hij wil ongeremde kunst maken en breken met de algemene normen. Zijn tekeningen zijn vaak chaotisch, maar in zijn uiteindelijke schilderijen maakt hij daarvan een goede compositie. Het is een soort van hedendaags surrealisme met een seksueel tintje.”

Heb je een concreet doelpubliek?

Vandaele: “Ik hoop mensen uit te nodigen die met de thematieken bezig zijn zoals studenten Genderdiversiteit, maar eigenlijk is het een tentoonstelling voor iedereen. Ik mik op geïnteresseerden van de jonge adolescentie tot ouderen, want ook voor ouderen kan de tentoonstelling verlichtend zijn. Zij genoten meestal een traditionele opvoeding waardoor ze bepaalde verlangens eventueel niet konden uiten. Voor jonge mensen kan de expo moeilijker liggen omwille van de expliciete beelden. Daarom zal ik de minimumleeftijd op zestien jaar zetten, eventueel onder begeleiding.”

Wat wil je met de tentoonstelling bereiken?

Vandaele: “Ik wil de mensen in contact brengen met allerlei aspecten van seksualiteit en ze daar een genuanceerde visie over laten vormen. We denken nog vaak te zwart-wit: hetero of homo, man of vrouw … Ik hoop ook dat de expo voor sommigen bevestigend kan zijn en hen het gevoel kan geven dat ze niet de enige zijn met bepaalde verlangens.” (FRIESKE LANDUYT°