Exit Magazine

Foto EDM

Dat is al veertig jaar dat hij in het vak zit. Hij heeft zalen doen vollopen en vaten doen leeglopen, maar Red Zebra-zanger Peter Slabbynck (°1962) heeft vooral bewezen dat hij zonder veel muzikale bagage toch een belangrijke stempel wist te drukken op de Belgische muziekscene. Op zaterdag 10 februari graaft hij in SPC Hof ter Straeten (Varsenare) in zijn muzikale verleden en zoekt hij uit waar die kiemen hem hebben gebracht. Na deze voorstelling speelt de vernieuwde Red Zebra de beste nummers uit de jaren tachtig en die waren prachtig.

Peter Slabbynck: ‘De organisatoren van de vroegere feestzaal Groene Meersen in Zedelgem zijn bij mij komen aankloppen. Een keer per jaar organiseren ze een optreden en dit keer dachten ze aan Red Zebra. Ze stelden me voor om tweemaal een akoestische set van 45 minuten te spelen. Akoestisch is niet echt ons ding, maar ik deed ze een mooi tegenvoorstel: ik schets mijn verhaal hoe ik als telg uit een niet-muzikaal nest toch de zanger werd van een punkband. Dat verhaal heb ik nog nooit helemaal verteld. En als kers op de taart spelen we nadien een ietwat meer akoestische set met de vernieuwde band.’

EXit: Je komt dus uit een niet-muzikale familie.

Slabbynck: Dat klopt. Mijn verhaal start bij de feestjes die bij ons thuis door mijn ouders werden georganiseerd. We hadden weinig platen in huis, maar gelukkig werd er toch muziek gedraaid. Het gegeven dat die muziek op feestjes mensen verenigde, deed me wel iets. Al die zaken samen zorgen er toch voor dat je ergens muzikaal gevormd wordt, hoe weinig dat ook wel was. Mijn moeder heeft blijkbaar ooit wat banjo gespeeld, mijn broer Frank had een basgitaar. En dat was het dan. Als ik bijvoorbeeld lees dat de vader van Raymond van het Groenewoud een beroemde orkestleider was, dan denk ik: Wauw, welke bagage krijg je daar al niet mee? Het kan bijna niet anders dat Raymond zo’n grote artiest werd. Als ik de balans voor mezelf opmaak, dan stel ik vast dat die bagage toch zeer beperkt was. Dat verklaart misschien ook waarom ik bij punk terechtkwam.’

EXit: Zonder al die bagage kun je dan wel weer je eigen ding vormen, zonder te veel beïnvloeding van buitenaf, denk ik dan.

Slabbynck: ‘Van punk zei men altijd dat je geen muziek moest kunnen spelen of er niet veel vanaf moest weten om nummers te maken. Dat klopte maar gedeeltelijk, zo bleek. Ik heb ooit een half jaar les klassieke gitaar gevolgd. Ik herinner me nog goed dat mijn leraar aan de ene hand lange nagels had om zijn gitaar beter te kunnen bespelen. Ik was geobsedeerd door die nagels! Het lukte me niet goed, al die noten, al die snaren. Gelukkig kwam daar net op tijd de punk op de deur kloppen, zeg maar rammen. Foert, zei ik tegen die lessen gitaar. Ik nam de basgitaar van mijn broer en ik maakte daarop het nummer ‘Innocent People’. Punk saved my life, al neemt het niet weg dat het mij wel geholpen had om iets van muziek te kennen. Ik kan nog altijd geen instrument bespelen.’

EXit: Nooit de behoefte gehad om later een instrument te leren bespelen?

Slabbynck: ‘Tja, pure luiheid, zeker… Elk jaar neem ik me voor om gitaar te leren. Enkele jaren geleden kocht ik me een gitaar en een kleine versterker, maar tijdens het stemmen haak ik dan toch telkens af. Ik leid aan afstelgedrag als het daarop aankomt. Ik kan met moeite een paar akkoorden spelen. Ooit begonnen aan het nummer ‘The House of The Rising Sun’, maar ja… Zelfs Living Room kan ik niet spelen. Die vingerzetting, hé! Ik heb wel een muzikaal gevoel en in de loop der jaren ben ik veel beter beginnen te zingen. Ik weet wat mijn stem wel en vooral niet aankan.’

EXit: Wat weet je nog over de beginperiode?

Slabbynck: ‘Ik weet nog goed dat we echt from scratch begonnen zijn. Als je een drummer hebt – niet Johan Isselée, maar wel Luc Deprest – en die stelt zijn speelstijl af op de slagen van de gitaar, dan is dat zeer experimentele muziek op dat moment. Haha. Of we speelden een nummer van Devo drie keer te traag om achteraf te klagen dat het te snel ging. Zo beperkt waren we in het begin. Soms vraag ik me af: wat als punk er niet was geweest?’

EXit: Muziek is altijd in jouw leven geweest.

Slabbynck: ‘Ja, maar het is niet zo dat ik elk weekend de drang voel om te moeten optreden. Ik kan gerust een jaar zonder optreden, maar ik stap toch zo gemakkelijk een podium op. Veel moeite moet ik daarvoor niet doen, want last van zenuwen heb ik niet, tot ongeloof van bepaalde mensen. Show geven heeft er altijd al ingezeten bij mij. Als welp in de scouts van Don Bosco in Sint-Kruis maakte ik al eigen liedjes. Van ‘Angeline de blonde sexmachine’ maakte ik ‘Akela de blonde welpenmachine’.’

EXit: We zijn (straks) 2018 en jullie zijn gestart in 1978. Veertig jaar Red Zebra!

Slabbynck: ‘Het is eerder toevallig, maar het vormt toch een mooie aanleiding om mijn verhaal daar aan op te hangen. Al kun je veertig jaar ook negatief opvatten. Weet je, ik kan het zelf moeilijk geloven dat ik al zo lang bezig ben. Het is bizar dat we straks (voorjaar) met Red Zebra een aantal shows in het buitenland (Duitsland, Griekenland, Italië) doen. Vroeger hadden we geen booker die zich daarmee bezig hield, nu wel. Als ik wil, kan ik bijna elk weekend in het buitenland optreden. Financieel zou ik echter daar elke keer mijn broek aan scheuren. Als we nu in het buitenland spelen, draait dat uit op een breakeven. Vluchten, hotels, vervoer… alles moet worden betaald en op het einde van de rit schiet er weinig over. Het is een wrede wet, maar succes trekt succes aan. Als de mensen zien dat het allemaal weer begint te lopen, komen ze met voorstellen af, hier en in het buitenland.’

EXit: Voorzie je iets speciaals voor dat optreden in Varsenare?

Slabbynck: Speciaal zal het in elk geval zijn, zeker dat eerste deel. Ik zou het ook graag een stukje interactief maken met het publiek en het mag vooral niet te serieus zijn, al kan het allemaal de mist in gaan. Ooit presenteerde ik in een jeugdclub een quiz over Red Zebra. Je kon daarbij Bastogne-koeken winnen. Dat liep zo uit de hand dat ik dan maar de koekjes in het publiek gegooid heb. Ach, ik zie wel, it’s only punk, you know.’ (ADC)

Voorstelling en optreden Red Zebra op zaterdag 10 februari 2018 om 20 uur in SPC Hof ter Straeten in Varsenare, info 0494 07 15 73 – 0473 48 08 18