Exit Magazine

Foto EDM

Tania Verhelst, Brugse met Oostendse roots en werkzaam als psychologe in het A.Z. Sint-Jan, wordt de eerste ‘vrije stadsdichter(es)’ in deze stad. Ze treedt daarmee in de voetsporen van dichters als Hedwig Speliers, Peter Theunynck, Lies Van Gassel, Marcus Cumberlege en Herman Leenders die hun poëzie verbonden aan de strijd om het behoud van het Lappersfortbos. Deze poëzie is nu gebundeld in een uitgave van poëzie-uitgeverij P.

Nu wordt het vizier gericht op de stad, en om het onofficiële karakter van dit project in de verf te zetten luidt de naam voortaan ‘De Vrije Stadsdichter’.

De keuze om dit project te trekken, viel op Tania Verhelst. Poëzie is niet haar enige ding, want ze is ook intens bezig met grafiek en grafisch werk. Tania zal over een periode van twee jaar twaalf gedichten publiceren en die op heel diverse podia ten gehore brengen.

Het stadsdichterschap vindt ze een uitgelezen kans om poëzie toegankelijk te maken voor een publiek dat doorgaans niet maalt om poëzie. Waar, wanneer en hoe, daarover heeft ze ideeën zat. Dichten kan op reclameborden, infopanelen, bij de inhuldiging van een nieuwe brug, in parkings en andere gebouwen. Er is volop kans tot samenwerking met onder meer boekhandels, stadsbibliotheek of Uitwijken dat sowieso al cultuur in de wijken brengt.

De Vrije Stadsdichter is een initiatief van de recent opgerichte vzw Zwerm die poëzie, literatuur en fotografie hoog in het vaandel voert en mikt op een jong publiek. (LF)

Tania Verhelst over haar straat in Assebroek

MAAIKE KERREBROECK

Maaike Kerrebroeck is een kleine en een doodlopende straat

dat Maaike Kerrebroeck een straat zou worden, dat had zij niet voorzien

dat zij klein zou zijn nog minder

maar dat zij dood zou lopen?

en allicht was zij liever een autostrade geweest;

met het lichaam van tarmac uitreiken van hot naar her

uitrusten op een klaverblad, versteend tot geluk

geef toe dat Maaike Kerrebroeck alvast beter klinkt dan E40

wat dacht je van: het is aanschuiven op de Maaike Kerrebroeck

gelieve om te rijden via de Arnoldine van Den Rade

– die andere weerloze vrouw, ook gedoemd tot het asfalt

Maaike Kerrebroeck is een kleine en een doodlopende straat

Maaike Kerrebroeck is een straat geworden opdat wij

niet zouden vergeten wat wij met haar deden

weet je nog toen wij vroeger dat liedje zongen:

Mieke, houd je vast aan de takken van de bomen

Mieke of Maaike…

Maaike, houd je vast aan de takken van de bomen

alsof we toen al wisten dat de grond onder haar voeten onbetrouwbaar was

dat de bomen worden gesnoeid en een seizoen lang fantoompijn hebben

dat de hemel wordt gesneden uit takken die er niet meer zijn

dat er teveel wordt soms en dat je tegen zoveel worden niet opgewassen bent

dat je niet veel meer rest dan

het sprokkelen

van hout

voor een nest

of een brandstapel