Exit Magazine

Peter Devisch

Elk jaar hetzelfde liedje, het is nog maar net gedaan en er staat al weer iets nieuws te beginnen. En ondertussen wordt ook deze nieuwe eeuw haast ongemerkt volwassen. En we zullen het geweten hebben, maar het valt af te wachten of we voor deze wetenschap een geföhnde volksjongen als Trump of een verdorde bonenstaak als May nodig hebben. Alles gaat alleen maar sneller, ook de jaren, of zo lijkt het toch. Er gebeurt te veel en te veel ineens en ook als er niets gebeurt is er toch overal vanalles gaande. We weten te veel, onze kop zit vol en zonder dat we het echt willen komt er nog voortdurend vanalles bij.

Peter Roose

Reikhalzend moeten we uitkijken naar de toekomst, maar met respect voor de traditie. Zoals eens onze ouders en grootouders met hun glimmende Ford Perfect naar het fileloze Brussel bolden om zich in de schaduw van het Atomium te vergapen aan de beloftevolle verblinding van het onverwoestbaar gewaande plastic-tijdperk. Expo 58: ondertussen ook al weer zestig jaar geleden en voldoende tijd gehad om te wennen aan de nieuwe definitie van duurzaamheid waar formica en plastic des duivels zijn geworden.

Wat destijds dan weer als het werk van de duivel werd beschouwd, was de tijdelijke volksverhuizing dat het gehucht Woodstock over zich heen kreeg . The times they are a changin’, klonk toen nog als een visioen. Behalve voor Brugge, want dit gehucht wordt al eeuwen overspoeld met tijdelijke volksververhuizingen, die alleen maar talrijker lijken te worden en ook steeds meer volgelingen op de been weten te brengen. Er zijn steden die voor minder hun poorten zouden sluiten, gehuchten die voor minder zouden afscheuren, gewesten die voor minder de onafhankelijkheid zouden uitroepen.

Al eeuwen maken we ons deze gastvrije identiteit eigen. Dit streven illustreert een verfrissende naïviteit, waarmee we soms zelfs hopen de zee terug naar ’t Zand te laten stromen. We zetten met viriele Triënnales de verleidelijkste internationale Loreleien in om de rest van de wereld te overtuigen dat in het hart van deze stad de veiligste artistieke haven ligt die een zwervende creatieve ziel zich kan wensen. Deze naïviteit getuigt volgens ons van karaktersterkte en ongebonden geloof in wat komen kan. En als het niet komt, dan komt er iets anders, dat kan natuurlijk altijd ook. Een stad die zo complex is dat het blijven er simpeler op wordt dan het vertrekken en nooit terugkeren. Daarom houden we van deze stad.

Ook dit nieuwe jaar zal het leven weer herbeginnen, liefst van voren af aan, met respect voor wat is, maar ook met oog voor de toekomst. Met de grensverleggende ambitie van vernieuwing en vooruitgang, liefst ook op basis van grondige nauwkeurigheid en vloeibare expansiedrang. Daar vestigen we graag onze vrije democratie van de geest. Waar herkenning zich verzoent met uitzinnigheid, waar uitbundigheid zich verenigt met ontroering, waar verwondering zich vertaalt in houvast en onzekerheid een betrouwbaar kompas is die de zoektocht de moeite waard maakt voor iedereen die graag vindingrijk is.

Je hoort ons dus niet klagen. Deze eeuw wordt stilaan meerderjarig. Wij van onze kant leven al meerdere jaren zonder angst voor de verrassing, integendeel. In ons onbegrensd cocon van de kunsten gaan de jaren voorbij zonder ruis, is de onschuld van ons kinderhart bewaard gebleven en wordt er elke dag geleefd alsof het de laatste kan zijn. In deze vrij te vechten Stadsstaat geldt de grondwet dat we alles in het werk willen stellen om er de kunst van te maken, dat we alleen daar willen vertoeven waar onze verbeelding ons dag na dag heenbrengt, we in dit leven niet uitstellen wat we vandaag willen en kunnen bereiken, behalve de zorgen, want die zijn, zoals u weet voor …

Met oprechte dank aan Jean-Philippe Smet (zaliger gedachtenis) en zeer vrij gebaseerd op het filosofisch traktaat ‘Pour moi la vie va commençer’

Epiloog: Parijs projecteert Merci Johnny op de Eiffeltoren. Welke naam projecteert Brugge ooit op de gevel van het Belfort?

Beste wensen voor het nieuwe jaar!

Peter Roose (waarnemend artistiek directeur Cultuurcentrum Brugge)

Peter Devisch (waarnemend algemeen en zakelijk directeur Cultuurcentrum Brugge)