Exit Magazine

Aan de rand van de kliffen staan twee meisjes. Ze kijken naar de zon. Hun handen houden elkaar vast. Eén voetstap later staat er nog maar één meisje … Het boek De Kinderen van Calais van Brugs auteur Lara Taveirne kon ondertussen vele lezers bekoren. Zo ook Anna Vercammen en Dominique Collet van het Gentse theaterhuis Kopergietery. Meisjes van Krijt, hun theaterbewerking, staat op donderdag 9 november op de planken van de MaZ.

EXit: Hoe ben je met De kinderen van Calais bij Kopergietery terecht gekomen?
Lara Taveirne: ‘Actrice, schrijfster en theatermaakster Anna Vercammen is van oorsprong Brugse en we waren altijd al gefascineerd door elkaars werk. Dominique Collet, coördinator van de theaterateliers bij Kopergietery, had het boek gelezen en wilde er heel graag wat mee doen. Onze visies bleken erg compatibel. We zaten een maand lang samen, schreven en stileerden tekstfragmenten en gingen improviseren met de jonge actrices in het stuk. Daarna zijn Anna en Dominique autonoom verder gegaan. Uiteindelijk ontstond zo een heel nieuwe creatie die mij heel erg kon bekoren.’

EXit: Het verhaal bleef intact?
Taveirne: ‘In grote lijnen wel. De hoofdpersonages zijn Violaine, Lillith en dochter Roos. Roos groeit op met een moeder die jaren terug iets heel ergs heeft meegemaakt. Lilith probeert dat verleden toe te dekken door voortdurend verhalen te vertellen. Roos raakt daarin verstrikt, net op een keerpunt in haar eigen leven. Het verleden haalt voortdurend het heden in en iedereen probeert zich daarbinnen staande te houden.’

EXit: Het stuk kreeg wel een nieuwe titel?
Taveirne: ‘Meisjes van Krijt verwijst naar de krijtrotsen die een cruciale rol spelen in het verhaal, maar ook naar de breekbaarheid, de kwetsbaarheid van de personages. Krijt is bovendien erg vergankelijk, net als de verhalen van Lilith. In wat ze vertelt, is ze de mooiste, maar eigenlijk hangt aan haar leven een heel grote tragiek vast. Liliths verhalen bieden Roos slechts een schijnbare houvast.’

EXit: Wie speelt?
Taveirne: ‘De vrouwenrollen worden vertolkt door Anna, Dominique en de twee jonge actrices Jeanne De Voogdt en Suza De Gryse. Dominique begeleidt heel veel ateliers binnen de Kopergietery en was overtuigd van hun grote draagkracht op scene. Simon D’Huyvetter fungeerde als coach. Hij werkt heel beeldend en net dat aspect was voor mij het meest verrassend.’

EXit: Het boek wordt ook verfilmd?
Taveirne: ‘Daar gaat alles veel trager, omdat er heel veel budgetten moeten worden verzameld. Anne-Julie Vervaeke schreef het scenario. Eerst samen met mij, maar ook zij werkt nu autonoom verder. De titel wordt Waterwolf. Waar het boek zich afspeelt in de jaren zestig/zeventig, zet zij het verhaal in een hedendaagse setting. De dagboeken en brieven worden chats en mails, wat visueel-filmisch heel interessant is.’

EXit: Heb je geen moeite om je verhaal in handen van iemand anders te geven?
Taveirne: ‘Ik had het boek al losgelaten toen het uitkwam. Ik was er al enkele jaren mee bezig en het zat al zo lang in mijn systeem. Voor mij was het af op het moment dat ik het aan de lezers kon toevertrouwen. Ik regisseerde ooit zelf, schreef ook theaterstukken, maar De Kinderen van Calais zat altijd in mijn hoofd als een boek. Ik ben er eigenlijk heel erg van overtuigd dat dingen moeten ontstaan vanuit een noodzaak. Dat andere makers de nood voelen om met mijn verhaal aan de slag te gaan, daar kan ik alleen maar dankbaar om zijn.’

EXit: Voor je nieuwe boek ga je uit van één van die eigen theaterteksten?
Taveirne: ‘Kerkhofblommen is inderdaad geïnspireerd op Kerkhofblommenstraat, een stuk dat ik enkele jaren terug schreef voor de Torhoutse Toneelkring Sint-Rembert. Ik had toen het gevoel dat het niet helemaal af was. Van de oorspronkelijke verhalen blijft nog weinig over, maar ik vertrek wel van het gegeven van zeven vrouwen die samenwerken op een chrysantenveld. Arabella, een meisje op de grens van kind en volwassene, wordt het hoofdpersonage. Zij probeert te ontsnappen aan haar zeer kille moeder. Ze zoekt haar toevlucht bij de vrouwen die de chrysanten telen en wordt daar geconfronteerd met hun geheimen.’

EXit: Opnieuw werk met alleen vrouwen in de hoofdrol?
Taveirne: ‘Ik ben helemaal nog niet klaar met thema’s als moederschap, dochter zijn, relaties tussen moeders en dochters … Soms denk ik wel eens dat ik de mannelijke kanten van vrouwen eens op papier moet los laten, maar dat lukt voorlopig nog niet (lacht). Ik ben nu volop aan het schrijven en hoop – aangezien alles zich afspeelt rond Allerheiligen – met het boek uit te komen in november 2018. ’ (SD)

 www.ccbrugge.be