Exit Magazine

Foto Guy Kokken

Op zondag 17 september is Koning Auto persona non grata in de Brugse binnenstad. De macht wordt voor één dag overgedragen aan wandelaars en fietsers die in Breydeltown kunnen genieten van een gezellige autovrije drukte. Als vertier onder meer de voorstelling ‘Velodroom’, de workout met Steve Boedt, de Cultuurmarkt, de MobiMarkt, de speelse badeendjesroute voor het hele gezin en als afsluiter een knalconcert van De Mens op de Markt.

De Mens, die groep staat al sinds 1992 garant voor gebalde energie, vrolijkheid en melancholie verpakt in Nederlandstalige topnummers waarvan meer dan een dozijn klassiekers in de binnenzak. Denk aan ‘Dit is mijn huis’, ‘Jeroen Brouwers’, ‘Nooit genoeg’, ‘Irene’, ‘Sex verandert alles’, ‘Ergens onderweg’…, genoeg materiaal dus om het publiek op de Markt anderhalf uur uit de bol te laten gaan.

EXit: De Mens: dat is een zeer hechte vriendengroep.

Frank Vander linden (zang en gitaar): ‘ Meer nog, dat is familie. Michel De Coster (bas) is echt mijn broer. Ik ken hem sinds mijn zevende – dus al 48 jaar lang – en we spelen samen muziek sinds mijn zeventiende. Dirk Jans (drums) heeft zich 23 jaar geleden bij De Mens gevoegd. En David Poltrock (keyboard) sinds vier jaar. Loyaliteit vind ik belangrijk.’

EXit: Wat me opvalt, is dat je na een kwarteeuw nog steeds met heel veel goesting en overtuiging je nummers speelt.

Vander linden: ‘Aja, zeker, dat plezier zit erin en ik zal zeggen waarom: we doen het voor het publiek, maar in se doen we het voor onszelf. Dat is de enige manier om het zelf niet beu te worden. De regel is: wat je erin steekt, haal je eruit. Het werkwoord is muziek spelen. Ik-speel-muziek. Wat een gouden cadeau dat je voor je werk muziek kunt spelen! We mógen optreden! Dat klinkt romantisch of slijmerig, maar dat is niet zo. Aan optreden zijn er ook een aantal aspecten verbonden die minder leuk zijn (weer eens vertrekken, in de auto zitten, wachten, soundcheck, wachten…) en om dat te compenseren, moet je nog meer in die muziek gaan en het als een ultieme cadeau ervaren.’

EXit: Was het 25 jaar geleden een strategische keuze om voor het Nederlands te kiezen?

Vander linden: ‘Ik zou graag willen zeggen dat het toen zo was. Toen we de eerste cd van De Mens maakten, waren we bijna dertigers, al vrij oud, dus. Ik speelde al in groepen vanaf mijn vijftiende. Als ik demo’s uit die tijd nog eens beluister, dan denk ik dat het dwaas is dat het zo lang heeft geduurd voordat we in het Nederlands zongen. Muzikaal zat het al goed, maar er zat geen gevoel in. Dat was fake. Muziek gaat over het uitdrukken van gevoelens en laten we wel wezen: gevoelens heb ik in het Nederlands, niet in het Engels. Groepen als de Tröckener Kecks en The Scene hebben mijn ogen geopend. In tien dagen tijd heb ik de helft van de nummers van onze eerste cd geschreven, waaronder ‘Irene’, ‘Jeroen Brouwers’ en ‘Dit is mijn huis’. Dat laatste nummer had ik in het Engels (‘Come to my house’) gepend, maar door het in het Nederlands te zingen, ging er plots een deur open. Ik heb de vraag nooit meer moeten stellen.’

EXit: Hoe fantastisch is het om een kwarteeuw later nog altijd die nummers te zingen?

Vander linden: ‘Dat is een cadeau, hé. Het staat er. Op het moment van creatie besef je dat niet. Een geluk. Die eerste nummers hebben een gevoel dat je nooit meer kunt imiteren. Je maakt die nummers eigenlijk in een soort naïviteit.  Daarna maak je – dat geldt voor ons en wellicht ook voor andere groepen – albums die eigenlijk beter zijn, maar die frisheid van die eerste nummers komt nooit meer terug.’

‘Ik ben eigenlijk ook maar een bard, een kleinkunstenaar, maar ik heb het geluk omringd te zijn met de beste ritmesectie van België. De Mens is eigenlijk een dansorkest. Ik ben ritmisch niet zo sterk, maar het is dankzij Michel en Dirk dat De Mens altijd een soort feestgroep was. Dat heeft het gaande gehouden.’

EXit: Het is een druk jaar voor De Mens?

Vander linden: ‘Ja, eind mei verscheen ons mini-album ‘De Mens Live en Akoestisch in de Club’, in augustus namen we onze nieuwe cd in 24 uur tijd op in Malmédy (verschijnt eind september) en in het najaar volgt er nog een feestelijk en groot ‘De Mens is Vijfentwintig Jaar’-concert. Dan last De Mens een pauze in van anderhalf jaar zodat ik me kan concentreren op mijn soloplaat en –optredens en ook nog op een duoplaat met Chantal Acda. Vroeger was ik zuinig op mezelf, nu is het meteen alles. Maar eerst nog de Brugse Markt op Autoloze Zondag inpalmen!’ (ADC)

www.demens.be en http://www.bruggeplus.be