Exit Magazine

In het recent verschenen boek ‘Vos, het leven van Luc De Vos’ schrijft de Nederlandse auteur Leon Verdonschot in prachtige zinnen het levensverhaal neer van Vlaanderens bekendste muzikale volksheld die ons helaas te vroeg ontvallen is. Steven Van Havere van muziekschool Metronoom maakte als drummer zes jaar deel uit van Luc’s groep Gorki, die in zijn beginjaren De Kelk als repetitieruimte gebruikte.

Het begin

Steven Van Havere: ‘In het voorjaar van 1993 ben ik bij Gorki terechtgekomen. Ik hoorde via bassist Erik Van Biesen, met wie ik in de groep Diamond Dogs zat, dat Luc De Vos op zoek was naar een nieuwe drummer om een reeks optredens af te werken. De audities vonden plaats in de Gentse Vooruit. Die dag deed ik zelfs twee audities, want manager Noelle Vanhelsuwé had ook nog Wigbert Van Lierde onder zijn hoede. Het verrassende nieuws was dat ik bij alle twee mocht beginnen, maar ik koos voor Gorki. We zijn er razendsnel ingevlogen, want enkele maanden en vele optredens later zaten we al in Dakar voor de opname van de cd Hij Leeft.’

Heimwee naar huis

Van Havere: ‘In het boek ‘Vos’ komt naar voren dat de opnameperiode voor die cd in Senegal voor Luc een verschrikking was. Dat was ook zo. Ik deelde daar een kamer met hem en het viel hem zwaar. Luc wilde nooit ver van huis zijn. Hij verkoos zijn eigen omgeving en wilde het liefst elke nacht in zijn eigen bed slapen. Ondanks de cultuurshock was die periode voor mij wel een magnifieke ervaring. We hebben daar met plaatselijke muzikanten samengewerkt die fantastisch waren. Op het nummer ‘Boris komt na een lange reis terug naar huis’ hoor je die sfeer en al die mooie geluiden die in Senegal op straat zijn opgenomen prachtig tot hun recht komen. Je hoort in dat nummer evenwel de weemoed van Luc weerklinken.’

Altijd welgemutst

Van Havere: ‘We hebben samen drie cd’s gemaakt, het verzamelalbum niet meegeteld. Ik heb zes jaar lang met veel plezier bij Gorki gedrumd. Een vrolijke bende. Niet enkel het optreden, maar alles errond was een beleving. Voor elk optreden spraken we altijd af bij manager Noelle thuis. Vanaf dat moment was het al feest. We maakten plezier, dronken een potje koffie en we babbelden over alles. De rit in de tourbus naar een optreden verliep altijd in de opperbeste sfeer. Nooit tegen mijn zin naar een optreden geweest. Luc was een vrolijke gast, een optimist. Zelfs als de omstandigheden slecht waren, dan kon Luc daar een ludieke twist aan geven zodat het toch plezant werd. En eten en drinken, dat was bij Gorki minstens even belangrijk als het concert zelf. Dat gelukkig samenzijn, dat is de mooiste souvenir die ik aan die periode heb overgehouden.’

Slag in het gezicht

Van Havere: ‘Nadat ik gestopt ben, had ik nog maar weinig contact met Luc. Op de belangrijke momenten zagen we elkaar nog wel. Op zijn 50^ste verjaardag heeft hij een feest gegeven en ik was blij dat we toen weer konden verbroederen en mijmeren over vroeger. Zijn nieuws over zijn dood was een slag in mijn gezicht. Ongelooflijk. Ik heb in de kerk tijdens zijn begrafenis zitten huilen als een klein kind. Al die mooie herinneringen kwamen weer naar boven. Ik heb veel aan Luc te danken, want mijn drumwerk bij Gorki betekende mijn persoonlijke doorbraak. Ik was een amateurdrummer die plots in eerste klasse mocht gaan spelen. Deftig betaald, goede omstandigheden, topcrew, goed management, fijne platenfirma. Zeer veel geleerd en veel contacten gelegd die later goed van pas zijn gekomen. Het verhaal van Arid zou nooit mogelijk geweest zijn zonder de Gorki-geschiedenis. Vos heeft me eigenlijk aangespoord om bij Arid te gaan spelen. Hij zei: ‘Die Jasper Steverlinck zal het nog ver schoppen. Ze hebben vodden met hun drummer, je moet het eens checken. Als je carrière wilt maken, dan krijg je nu die kans om internationaal te gaan met die gasten’. Hij heeft geen ongelijk gekregen.’ (ADC)

Info: http://www.metronoom.be