Exit Magazine

Foto Sarah Bauwens

Een gebogen figuur die ietwat weggedoken onder zijn jas en blootvoets iemand een vuurtje geeft, terwijl zijn schoenen een beetje verderop op een sokkel rusten. Die gepolijste bronzen figuur lijkt bijzonder goed op Jan Fabre zelf, en naar de bijbehorende symboliek is het niet lang gissen: de kunstenaar komt van zijn sokkel af om het vuur van de poëzie door te geven aan anderen, zoals Guido Gezelle dat indertijd ook deed.

Het sculptuur heeft een verleden. In 1999 was het precies 100 jaar geleden dat de priester-dichter overleed in het Engels Klooster in de Carmerstraat. Brugge greep deze gelegenheid aan voor een eerbetoon. Kunstenaar Jan Verhaeghe liet Brugge opschrikken met het inkokeren van het Guido Gezelle-standbeeld op het Guido Gezelleplein. De hoofdvogel was de creatie-opdracht die werd toevertrouwd aan Jan Fabre. Zijn beeld De man die vuur geeft werd, op vraag van Fabre zelf geplaatst in een uithoek van de Gezelletuin en leidde daar een onopgemerkt bestaan, vaak overwoekerd door het groen. Bovendien raakte de aansteker snel in onbruik, ging het beeld oxideren en werden de schoenen beschadigd.

De komst van het literaire festival Bru-Taal was een uitgelezen kans om het beeld in ere te herstellen. De restauratie (de Stad verwachtte een fikse rekening…) werd bekostigd door Fabre zelf, terwijl het opknapwerk (flink geboend) werd uitgevoerd door de firma Art Casting uit Oudenaarde. De Stad zocht een nieuwe plek (naast het ingangspoortje naar de tuin), de aansteker reageert alleen op binnenkomende bezoekers, dit om nodeloos gasverlies te vermijden.

Vandaag is het Gezellemuseum een trekpleister rijker. De groentetuin bloeit als nooit tevoren en de tuin is een oase van stilte en natuur. Gezelles laatste woorden waren dan ook ’k Hoorde zo geerne de veugelkens schufelen’. (LF)