Exit Magazine

Foto Jan Darthet

‘Als ik songs schrijf, grijp ik steeds naar mineurakkoorden’

Onze blik staat op nieuwsgierig en de zenuwen worden aangescherpt bij Lost Elegy: op woensdag 11 maart beleeft deze nieuwbakken band van Koen De Brabandere zijn debuut in café De Vetten Os (Hauwerstraat). Te situeren in de donkere regionen van de muziekscene, getuige de eerste single ‘Watch Yer Back’.

Koen De Brabandere: ‘Lost Elegy is vooral de verwezenlijking van een oude droom. In mijn allereerste bandje – ondertussen een dikke 20 jaar geleden – speelde ik samen met pianist Eric Baert. Tijdens het volwassen worden zijn wij elkaar uit het oog verloren, maar ik heb altijd een grenzeloze bewondering gehad voor zijn muzikale kunnen. Het was dus altijd mijn bedoeling samen terug muziek te maken. Toen Eric een paar jaar geleden terug naar Brugge kwam wonen, kreeg het Lost Elegy-idee terug vorm.’

‘Wat een bassist betrof was mijn keuze snel gemaakt: met Sam Claeys speelde ik jarenlang bij Dead Poets, en hij voelt mijn muziek ook feilloos aan. Daarbij komt dat het gewoon een complexloze toffe gast is, wat de zaken er ook makkelijker op maakt. En verder versterken Gino Claeys de band (drums) en Bart De Naegel (gitaar), ook stuk voor stuk ferme muzikanten die al een mooi parcours hebben afgelegd. Ik heb echt de luxe omringd te zijn door een straffe band. Zelf zorg ik, samen met Eric en producer Philippe Lefief, voor de songs en speel ik wat gitaar en zing. Op ons optreden doen Chris ‘Hazy’ De Neve (gitaar) Berth Van Poucke van Seven Oaks ook mee.’

 EXit: Is Lost Elegy een volwaardige groep?

De Brabandere: ‘Lost Elegy is vooral een project. Mijn eerste band blijft Northern Sadness waarvan later dit jaar na veel harde arbeid het tweede album zal verschijnen. Lost Elegy dient vooral om de songs die ik schrijf en die niet binnen het concept van Northern Sadness passen, vorm te geven. Het is allemaal wat persoonlijker. De andere jongens spelen nog bij tal van andere bands, dus ik richt me vooral op opnames. Een occasioneel optreden zien we allemaal wel zitten, maar is geen prioriteit. Enfin, we zien wel. We houden het graag organisch… Als het groeit is dat mooi. En anders blijft het een mooie manier om de emoties van me af te schrijven.’

 EXit: Over emoties gesproken: de muziek situeert zich eerder in de ‘donkere’ regionen van de muziekscene. Is dat de geliefkoosde biotoop van Koen De Brabandere?

De Brabandere: ‘Wat mijn songschrijven aangaat toch wel, ja. Vraag mij niet om popsongs te schrijven, want dat kan ik niet. Het interesseert mij ook niet. Als ik een song schrijf, grijp ik steeds naar mineurakkoorden. Het zal een soort kanaliseren van de aangeboren melancholie zijn, zeker?’

EXit: Heb jij die dualiteit nodig? We kennen jou als een humoristische kerel (zie cartoonboek Patrick & Yves), maar je zoekt ook graag de ‘duisternis’ op?

De Brabandere: ‘Bon, het is natuurlijk gelaagder dan dat. Het is niet omdat ik van tijd tot tijd het talent heb om de vrolijke Frans uit te hangen, dat ik de andere emoties van het spectrum niet ken, hé… De mensen die mij goed kennen weten dat ik ‘au fond’ eigenlijk best introvert kan zijn. Alhoewel ik een overtuigd optimist ben, moet ik soms moeite doen om die glimlach boven te halen. Gelukkig pas ik mij vlot aan aan situaties, maar als ik echt mezelf ben… ben ik liefst alleen om in alle stilte verder te werken.’

 EXit: Waar vind je de inspiratie om je teksten neer te pennen?

De Brabandere: ‘De verbeelding is mijn wapen. Een krachtig wapen. In je hoofd kun je overal naar toe. Zeker nu ik de fantasie van mijn opgroeiende kinderen zie en hoor… Fantastisch! Ideetjes komen aangewaaid, en soms heb je gewoon zin om een bepaalde sfeer te creëren.’

 EXit: De eerste mooie single ‘Watch Yer Back’ is een feit. Hoe gaan jullie hier concreet mee om?

De Brabandere: ‘De verdeling is in handen van het Duitse label Echozone, en is beschikbaar op alle gekende platformen zoals iTunes, Deezer, Spotify, … Voorts zal de single ook fysiek te koop zijn op onze optredens, en via onze website www.lostelegy.com.’

 EXit: Denkt Lost Elegy toch ook al een beetje aan het buitenland?

De Brabandere: ‘Ik wil vooral mijn nummers kunnen schrijven, opnemen en spelen. Voor de rest zien we wel wat komt. De muziek primeert. En aangezien we niet langer piepjong, knap en goddelijk zijn, zal een overbod van aandacht van MTV en consoorten waarschijnlijk nooit een obstakel vormen.’ (ANTOINE DE CLERCK)

Info: www.lostelegy.com

Amnesty International Brugge organiseerde, in samenwerking met enkele scholen richting kunstonderwijs, reeds tweemaal met succes een kunsttentoonstelling die de mensenrechten als thema had.

Ook dit jaar groeide het idee om dit te doen, en wel specifiek rond mensen die in hun strijd voor vrijheid en vrije meningsuiting het slachtoffer worden van geweld en/of vervolging. Op de uitnodiging aan geïnteresseerde – al dan niet beginnende – kunstenaars om die tentoonstelling samen uit te werken, reageerde een twintigtal positief (*).

Het resultaat is sinds 6 maart te bezichtigen in de Hauwerstraat 3, 8000 Brugge (lokalen vroegere politiekantoor) en dit nog tot en met tot 29 maart.

(Maandag – vrijdag: 13.00 – 18.00; zaterdag 09.00 – 18.00; zondag 13.00 – 18.00)

 (*) Filip Batavia, Joke Debaere, Pieter Denuwelaere, David Janssen, Kaili Knockaert, Raven Lamoot, Nadine Le Bacq, Aäron Maes, Sol Michiels, Nicole Minu, Clara Neuenschwander, Mia Nollet, Frank Ranson, Liesje Sette, Frank Slabbinck, Sammy Slabbinck, Stef Van Daele, Sien Van Nieuwkerke, Marleen Van Rie, Nicole Vanzieleghem, Tania Verhelst, Lut Viaene, White Rabbit (Peter Jonckheere en John Decoene) en Zoëv. (PJG)

Foto Stijn Vos

Esther Platteeuw, een jonge en ambitieuze Brugse artieste, is druk in de weer met het opbouwen van een beloftevolle carrière als illustratrice. Recent verschenen haar illustraties in het boek Loebas, een beer van een hond, op tekst van Frank Geleyn. Het is een boek dat bedoeld is voor een jong leespubliek.

Haar eerdere boeken Groeten uit het ondergrondse (Tine Mortier, De Eenhoorn, 2012) en Dante danst oma blij (Twiggy Bossuyt, De Eenhoorn, 2013) werden positief ontvangen. Dante danst oma blij werd onlangs vertaald naar het Deens. Esther Platteeuw heeft ook in opdracht van onder andere Scouts en Gidsen Vlaanderen, MUzee en de Libelle getekend.

Zelf beschrijft ze haar werk als ‘optimistisch en licht, maar met een donker kantje’. Dankzij een groot inlevingsvermogen in de leefwereld van kinderen en dankzij haar eigen ervaringen als kind die ze zich nog herinnert, kan ze moeiteloos de beschreven verhalen vanuit het perspectief van een kind bekijken. Ze gaat daarbij spontaan en impulsief te werk, wat valt af te lezen aan het luchtige, plezierige en persoonlijke karakter van de beelden. Haar beelden geven een heuse meerwaarde aan de verhalen en spreken zowel kinderen als volwassenen aan. Zegt ze: ‘Als je te lang moet nadenken over een beeld, dan verliest het zijn spontaniteit. Ik wil niet dat mijn beelden geforceerd overkomen.’

Projecten op stapel?

Dankzij een wedstrijd van Mariawende kreeg Platteeuw de kans om een kinderdagverblijf in (of aan) te kleden. Het ontwerp moest functioneel, kindvriendelijk en aantrekkelijk zijn. Esther Platteeuw: ‘Ik denk dat ze mijn project hebben gekozen omdat ik ervoor koos om kinderen te laten meewerken. In mijn ontwerp zijn er kaders verwerkt waar de kinderen hun eigen werk in kunnen ophangen. Het is ook de bedoeling dat ze een deel van de beelden helpen schilderen.’

Platteeuw is momenteel ook bezig met illustraties voor haar vierde kinderboek. De jonge auteur Jonas Boets schreef het verhaal.

De muze?

Al van jongs af aan is zij een erg grote fan van het surrealisme. ‘Als kind dacht ik dat René Magritte zijn een beroep was. En dit wilde ik zijn!’ Guernica van Picasso is een van de eerste kunstwerken die haar heeft aangezet tot het tekenen. Ook heel wat cartoonisten vormen een bron van inspiratie voor haar. Ze spreekt vol lof over onder andere de fijne, absurde en sarcastische humor van Gary Larson en de iets groteskere en bizarre cartoons van David Shrigley.

Geen plan B

Esther Platteeuw is van plan om dit werk alleszins nog zo lang mogelijk doen. ‘Ik ben iemand die nooit een plan B heeft. Ik voel mij dus heel gelukkig wanneer ik merk dat het me toch wel lukt. Het liefst zou ik dit werk willen blijven doen tot ik oud en versleten ben. Ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Ik vind het dus erg spannend om aan de toekomst te denken. Het verbaast me nog steeds hoe vlug en hoe vlot alles verloopt.’

LOUISE VAN ELST

7, 14, 20, 21, 27 en 28 maart, 20.00 uur

Un air de famille, Kunst Adelt

 Naar wekelijkse gewoonte komt een familie samen in het café van de oudste zoon Henri. Het wordt een bijzondere avond, want er is iemand jarig. De feeststemming slaat snel om wanneer blijkt dat Arlette, de vrouw van Henri, hem net heeft verlaten. De familie slaagt er niet in om samen te dineren, want al snel worden een aantal oude wonden opengehaald. Un air de famille is een zeer herkenbare en confronterende tranche de vie, een lichte komedie waarin de familierelaties het zwaar te verduren krijgen. Het stuk is van de hand van het Franse auteurskoppel Jean-Pierre Bacri en Agnès Jaoui dat onder meer ook de films Smoking/No Smoking, Le goûts des autres en Comme une image realiseerde. Un Air de Famille werd als theaterstuk voor het eerst opgevoerd in 1994 en won in de filmversie twee jaar later verschillende Césars, de zogenaamde Franse Oscars. (Info t 0487 76 62 48, http://www.kunstadelt.be, toneelzaal ‘De 7 Torentjes,’ Canadaring 41, 8310 Assebroek)

20, 21, 27 en 28 maart, 20.00 uur, MaZ

Kortsluiting, De Valk

Dominique Berten, vaste regisseur bij De Valk, ensceneert in maart de tragikomedie Kortsluiting van de Nederlandse auteur, cabaretier en presentator Haye van der Heyden. De kortsluiting uit de titel zit in het hoofd van het hoofdpersonage Victor. Hij is Alzheimerpatiënt en verliest langzaam maar zeker de controle over zijn bestaan. Zijn vrouw Charlotte wordt af en toe gek van haar man. Dochter Julia ziet haar vader niet graag afglijden en doet vaak alsof om haar vader niet nog meer in war te brengen. Buurvrouw Eva ziet in Victor dan weer een charmante man en een mogelijke vervanger van haar overleden echtgenoot. Haye van der Heyden benadert dit niet zo evidente thema op luchtige en soms prettig gestoorde manier. Kortsluiting is een vermakelijk stuk dat een zwaar thema meer dan verteerbaar maakt. (Info t 0487 71 28 57, van 19.30 tot 21.00 uur (niet op zondag en maandag), marcel.mutsaerts@telenet.be, www.toneeldevalk.be)

27 en 28 maart, 20.00 uur

April in Paris, Tableau nr1, Werkgroep 66

Werkgroep 66 nodigt in maart twee bekende acteurs uit. Bart Van Avermaet en Annick Segal spelen in de populaire Eén reek Thuis het koppel Waldek en Rosa. In April in Paris spelen ze ook een koppel, maar dan één met een haat/liefde verhouding. Albert en Betty houden ervan elkaar te haten, tot Betty een romantisch weekendje Parijs wint. Voor het koppel dat nooit verder gereisd heeft dan de kerktoren wordt het een sprong in het diepe. De lichtstad zal hun leven veranderen. Wordt het zwemmen of verzuipen? April in Paris is een hilarische, bitterzoete komedie van John Godber, in Engeland de derde meest opgevoerde auteur na Shakespeare en Ayckbourn. De pers over het stuk: ‘Liefhebbers van kwalitatieve komedies komen aan hun trekken in dit stuk met scherpe observaties. Beide acteurs maken er zowel verbaal als visueel, hoogst vermakelijk theater van.’ (Info t 050 35 85 50, http://www.toneelkring-werkgroep66.com)

SIGRID DEVISCH

TANK#series, het kunstenfestival van Het Entrepot waarbij telkens een (groep) jonge curator(en) middels een werkbudget en volledige ondersteuning door Het Entrepot de unieke kans krijgt één avond artistiek volledig zelf in te vullen, is aan een nieuwe aflevering toe.

Dit keer bundelen Europacollege en School of Arts KASK (HoGent) de krachten voor een project dat nog het best omschreven kan worden als een artistieke ontmoeting tussen mensen met een compleet verschillende focus. Zeg maar “de artiest in wording versus de toekomstige diplomaat”. Het resultaat is een expositie van werken door studenten Installatiekunst – onder meer Liese-Lore Avermaete, Nienke Baeckelandt, Julien Field, Oona Robin, Fleur Perneel en Simon Van Honacker – die de toeschouwer uitnodigen voor een zoektocht naar de gemeenschappelijke interesses van beide werelden. Het streefdoel is op die manier een interessante en duurzame dialoog te stimuleren.

Deze ontmoeting, met openingsavond op 6 maart (20.00 uur), is geïnspireerd op een TEDx in het Europacollege rond het hoofdthema ‘Why Not?’ (15 maart).

De tentoonstelling in de campus Verversdijk kan tot en met 22 maart worden bezocht. Toegang is gratis, zomaar op een tijdstip naar eigen goeddunken binnenlopen zal evenwel niet lukken, want bezichtigen kan enkel gedurende rondleidingen (openingsuren: zie www.hetentrepot.be). (PJG)

Europacollege campus Verversdijk, van 6 tot en met 22 maart.

Stephanie Delbeque en Jelle Stroo

Jelle Stroo en Stephanie Delbeque: ze zijn jong, ambitieus en bezeten van film. Op vrijdag 13 maart (om 20 u.) tonen ze in Cinema Liberty hun eerste internationale filmproductie Egoïst. De film vertelt het verhaal van een jonge man die naar Parijs terugkeert, op zoek naar zijn vriend Charlie. Zwervend door de straten van Montmartre ontdekt hij meer dan hij had verwacht.

Egoïst werd in de zomer van 2013 in Parijs gedraaid met een klein international team: een Belgische regisseur, Franse acteurs, een Italiaanse cameraman en een team Nederlandse sounddesigners. Jelle Stroo schreef het scenario waarbij de acteurs met eigen woorden de scenes vorm geven. De film is low budget, een huzarenstukje dat mogelijk werd gemaakt door veel vriendendiensten.

Stroo kijkt nu met fierheid terug op het hele avontuur: ‘Het is een mooie ervaring geweest om, samen met mijn vriendin Stephanie, een film in Parijs te draaien. We zijn fier dat het resutaat van bijna drie jaar hard werken in onze thuisstad kunnen tonen.’

 Egoïst, 13 maart om 20 u. in cinema Liberty, 6 euro