James Harrar (met rode pet) en friends
Begin deze week was er een heel bijzonder concert in de Parazzar (Torhoutse Steenweg 10) van de lichtelijk geflipte psychedelische Marshall Allen (88 jaar) van de Sun Ra Arkestra, samen met filmmaker/tenorsaxofonist/zanger James Harrar.De aangekondigde drummer Erik Thielemans was op zijn kop gevallen en werd in allerijl vervangen door Giovanni Barcella.
Het concert was een trip in de freejazz van jewelste. Ongelooflijk. Bevreemdend, heavy stuff…
Improvisatie niet voor watjes weggelegd, maar wie zich kan laten meedrijven met de muziek komt op plaatsen waar je voorheen nooit was. De geprojecteerde films op groot tv-scherm waren evenzeer bevreemdend en intrigerend, recht uit de underground.
De kleine opkomst bevorderde uiteraard nog de intimiteit van dit (en andere) concerten aldaar.
Toen James Harrar een Native American tekst (een uitstervende indianentaal die zijn moeder nog spreekt) wou zingen, gaf zijn microfoon teveel feedback-gepiep. Dus zong hij maar zonder micro en hierdoor kon je veel beter zijn stemnuances horen, zo vond hij zelf.
En dan kwam plots uit het niets een onaangekondigde oudere dame binnen. Bleek dat het zangeres/violiste Irene Aebi was, de weduwe van freejazz saxofonist Steve Lacy.
Ze vertelde achteraf nog mooie verhalen over jazz en lacy…en de champagne werd ontkurkt.
De 88-jarige Marshall zat nog met een beetje kater van de dag ervoor, ze hadden gefeest en cognac met trippels gemengd tot 3 uur 's ochtends.
“I had a bit of a bad day. That’s why i was so silent” zei hij deze morgen. Maar de champagne ging vlot binnen.Zo werd een klein stukje geschiedenis geschreven in het kleine Brugge. (PJ)
Exit Magazine 